Na Zachód po trupie Polski recenzja

Która próbuje dominować w oficjalnym dyskursie politycznym, a której kłamstwa obnaża profesor Bogdan Musiał w omawianej publikacji. Brednie tego rodzaju są również kolportowane w Polsce, kiedy niszowe wydawnictwa wydają periodyki, w których autorzy (niekiedy z tytułami naukowymi) zarzucają nam rusofobię. Dzięki zaangażowaniu autora możemy poznać prawdę. Fałszerstwa propagandy Putina w dużej mierze bazują na retoryce stalinowskiej. Taki ''koktajl'' serwowany jest całemu światu. Bogdan Musiał w swoich plastycznych, niezwykle wyrazistych wywodach demaskuje oszukańczą politykę pewnych środowisk.

Historyk pisze o przygotowaniach Sowietów do wojny, jakże zaostrzonych w latach 1929-1930. Przypomina o koncepcji Michaiła Tuchaczewskiego ze stycznia 1930 roku, zakładającej użycie czołgów, samolotów i gazów bojowych. Przedsięwzięcie skierowane to było przeciw młodej, odrodzonej Polsce, której bardzo obawiał się Stalin, bo jak sądził, przeszkadzaliśmy mu w marszu na Zachód. Poznajemy pogłębiony obraz prawdziwej sowieckiej polityki z lat trzydziestych. Naukowiec nadmienia o ich agresywnych zapędach, wszystko to na podstawie analizy nowych i nieznanych dotąd dokumentów.

Wbrew opiniom, ZSRS nie prowadził pokojowej polityki, o czym świadczy choćby Operacja Polska NKWD z lat 1937-1938, której twarzą był Nikołaj Jeżow i jego absurdalne oskarżenia. Według danych represje objęły 139 835 osób, z czego nie mniej niż 111 091 pozbawiono życia strzałem w głowę. Natomiast 28 744 skazano na pobyt w łagrach. W zamierzeniu miała trwać trzy miesiące; zakończyła się po czternastu miesiącach. Wystarczyło podejrzenie o współpracę z Polską Organizacją Wojskową, działalność szpiegowską.

Tematyka ukazana w omawianej książce jest arcyważna, Musiał porusza wiele, nieznanych i istotnych dotąd aspektów.

Co więcej? Dowiemy się też o agenturalnej działalności Komunistycznej Partii Polski. Jakie zamiary miał Józef Wissarianowicz wobec Hitlera? Czym był ''czarny czwartek"? Jakie były losy Tuchaczewskiego?

Naczelnym atutem syntezy są: dynamiczna narracja, wnikliwość i staranność historyka. Nie zostajemy przytłoczeni faktografią, a jednak jesteśmy wyposażeni w porządną wiedzę. Wydaje mi się też, że lektura ta będzie idealna dla wszystkich miłośników historii XX wieku poszukujących konkretnych, a zarazem skondensowanych informacji.