Niezbity dowód recenzja

Widziałem wiele pozytywnych recenzji książek Małgorzaty Rogali na różnych grupach książkowych. Sam jednak wcześniej żadnej nie czytałem. Rzadko sięgam po kryminały polskich autorów, więc książki Rogali, mimo iż chciałem przeczytać, zawsze lądowały daleko w kolejce. Kiedy pojawiła się możliwość przeczytania i zrecenzowania "Niezbitego dowodu" nie wahałem się ani chwili.

Adela Naczyńska to pracownica sklepu z antykami. Tuż przed śmiercią dowiaduje się, że drogocenna lampa Tiffany’ego, która rzekomo spłonęła dwadzieścia lat temu w pożarze, tak naprawdę przetrwała. Naczyńska przed śmiercią skontaktowała się ze swoim mężem i przekazała mu swoje podejrzenia odnośnie pożaru i kradzieży lampy. Mąż Adeli zgłasza się do Celiny Stefańskiej, aby ta odkryła kto zabił jego żonę.

Muszę przyznać, że opis książki bardzo mnie zaciekawił. Uwielbiam w książkach motyw kradzieży drogocennych przedmiotów. Ten temat zawsze mnie fascynuje i pobudza moją wyobraźnie. Książka już od pierwszej strony wciąga, a akcja nie zwalnia od początku do końca. Sama fabuła bardzo mnie zaciekawiła, a szczególnie historia Tiffany’ego i jego dzieł. Rogala zastosowała ciekawy motyw, wplecenia do fabuły realnych wydarzeń i urozmaicenie ich tymi fikcyjnymi. Na końcu książki dowiadujemy się co jest "prawdziwe", a co zostało dopowiedziane przez autorkę. Bohaterowie byli sympatyczni, z chęcią do nich wrócę i sięgnę po poprzednie jak i kolejne części z serii o Celinie Stefańskiej. Chociaż muszę przyznać, że na początku postacie trochę mi się zacierały i z początku trudno było mi je rozróżnić. Bohaterowie wydawali mi się mało wyraziści, ale z czasem każdy z nich nabierał indywidualnych cech i charakteru. Fabuła była poprowadzona w sposób bardzo dynamiczny, z perspektywy różnych bohaterów. Bardzo lubię ten zabieg. Zawsze pozwala on zobaczyć te same wydarzenia pod różnymi kątami. Styl autorki jest bardzo przyjemny. Książkę czyta się szybko, praktycznie się przez nią płynie. Pozbawiona jest zbędnych opisów i wątków, które nic nie wnosiłyby do rozwiązania zagadki. Samo zakończenie i połączenie wszystkich wątków mi się podobało i w pełni mnie usatysfakcjonowało.

Podsumowując, jest to książka bardzo przyjemna, ale nie jest wybitna. Określiłbym ją mianem książki "do pociągu". Miło i szybko się ją czyta, ale raczej się do niej nie wróci drugi raz. Nie mniej, książkę mogę polecić i praktycznie nie mogę się w niej do niczego przyczepić.

Książkę otrzymałem z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl