Niezasuszalne Muzyka Duszy recenzja

Jeśli miałabym coś zasuszyć w książce, byłaby to dzika róża, którą moja babcia ma w ogródku. Taka różowa, jak na nią prztstało... i pachnąca. I kiedy otwierałabym książkę, nie mogłabym się nacieszyć jej wonią. Bo dobrze pamiętam właśnie ten kwiat i wakacje na wsi, gdy byłam jeszcze małą dziewczynką.

Podobnie jest z tomikiem poezji śpiewanej Marii Sikorskiej "Niezasuszalne. Muzyka duszy". Trzymam go właśnie w ręce i otwieram przypadkowo w różnych miejscach. I chociaż robię to losowo, na każdej stronie mam zasuszoną jedną różę: wiersz, piosenkę. Dlaczego są one tak prawdziwe, a przez to wyjątkowe? Być może odpowiedź tkwi w słowach samej autorki: "Moje wiersze to samo Życie. To my".

"Niezasuszalne. Muzyka duszy" jest zbiorem poezji śpiewanej. Znajdziemy tu wiele nastrojowych wierszy i tekstów piosenek. Opowiadają one o wszystkim tym, czego doświadcza człowiek. Od najwznioślejszych miłosnych uczuć, po tęsknotę, aż wreszcie smutek. Autorka właśnie za pomocą tych kilkudziesięciu pozycji odzwierciedla swoje myśli i emocje. Przelewa je na papier, uwiecznia i nadaje nową formę.

A może to coś w rodzaju pamiętnika – bo przecież wiersze nie biorą się znikąd. Każdy z nich bowiem opowiada pewną historię. Obrazuje uczucia rodzące się z różnych wydarzeń i przeżyć. Nie można mechanicznie napisać wiersz – "Teraz siadam i piszę". Nie da się tak! Moim zdaniem wiersz jest przyjacielem, któremu można wszystko powiedzieć, wszystko powierzyć i wszystko wykrzyczeć. Takie są właśnie wiersze M. Sikorskiej. Nie brakuje im autentyczności. Kiedy je czytałam, miałam wrażenie jakby ktoś opowiadał mi jakąś historię, taką jaką ona naprawdę jest. Bez ubarwnień i niepotrzebnych aluzji. Z niektórymi się utożsamiałam, z innymi nie zgodziłabym się do końca, ale każdy miał w sobie to coś, co sprawiało, że ciekawa byłam kolejnego.

I tak w ciągu niespełna trzech dni udało mi się przeczytać kilkadziesiąt wierszy spisanych na 118 stronach. Wierszy, które zrobiły na mnie wrażenie. I co najważniejsze takich, co do których wiem co "autor mógł mieć na myśli" kiedy je pisał.
A myśli tych nie zapomnię chyba do końca życia.

Polecam każdemu Czytelnikowi!