Niewidzialna recenzja

Rachele Caine to pseudonim Roxanne Longstreet Conrand, amerykańskiej pisarki powieści grozy i fantasy. Największą sławę przyniosła jej bestsellerowa seria „Wampiry z Morganville”, która ukazała się w kilkunastu krajach, a obecnie jest filmowana. Książki Caine najczęściej zdobywają fanów wśród miłośników paranormalnych fabuł z domieszką romansu i grozy – taki jest cykl o Cassiel, kobiecie demonie, która wskutek niewykonania rozkazu zostaje ukarana i skazana na życie śmiertelniczki. Jak to bywa w przypadku pięknych i ostrych jak brzytwa „dam” o gorącym sercu, Cass zakochuje się w Strażniku Pogody, władającym mocą panowania nad żywiołami.
Do tej pory ukazały się trzy książki opowiadające perypetie kobiety dżina , „Wyklęta”, „Nieznana” i „Niewidzialna”.

W „Niewidzialnej” Cass stawia wszytko na jedną kartę i walczy o los najbliższych jej osób Luisa i Isabel. Pragnąc zapewnić im bezpieczeństwo sama wystawia się na gniew i zemstę swojej siostry potężnej i okrutnej Perły, która pod przykrywą obozu pod nazwą Kościół Nowego Świata, porywa dzieci przejawiające cechy charakterystyczne dla Strażników. Stosując na nich okrutne metody „szkolenia”, niszczy ich psychikę, próbując zdobyć nad nimi władzę, te które nie poddały się jej woli są wyrzucane i skazywane na śmierć. Cassiel zostawia Luisa i Ibby w bezpiecznym miejscu, a sama wyrusza walczyć ze złem. Na swoim stalowym rumaku przemierza mile w poszukiwaniu bazy Perły.

Nie czytałam poprzednich części, więc moja ocena będzie się skupiać tylko na tym jednym konkretnym przypadku. Muszę przyznać, że książka ta nie różni się od wielu podobnych jej czytadeł. Fabuła nie porywa i nie zaskakuje, wszystko to już widzieliśmy...w filmie „X-men”, tutaj też pojawia się grupa osób z nadprzyrodzonymi zdolnościami, władającymi mocami Ziemi, Ognia i Powietrza, mamy szkołę dla dzieci nieradzących sobie z nieznaną siłą, jest nauczyciel – mistrz poruszający się na wózku no i Cass, która przypomina filmową Storm. Nasza bohatera lubuje się w skórzanych wdziankach, opisana jest jako wamp o intensywnie zielonych oczach i jasnoróżowych włosach, chociaż co do tego nie jestem pewna, bo kilka stron dalej jej włosy są już białe z różowymi pasemkami żeby przy końcu powieści stać się lodowobiałe. I proszę mi wierzyć nie jest to zasługa samej zainteresowanej, a raczej wynika to z niekonsekwentnego działania autorki lub tłumacza. Cass jest wybitnie skuteczna w swoich efekciarskich akcjach jednak jej wyczyny są bardziej zabawne niż niezwykłe. Według mnie, bohaterce przypisano zbyt dużo magicznych zdolności, mam wrażenie, że o czymkolwiek pomyślimy to się spełni. Cassiel włada mocami Ziemi i nawet nieźle jej to wychodzi, potrafi zmieniać wygląd, wpływać na świadomość ludzi, poruszać się w eterze, porozumiewać w myślach, a nawet przywoływać zwierzęta – pełne menu z dodatkami.
To co mogłoby być plusem książki czyli interesujące i barwne opisy staje się udręką, bo ta historia to jedna wielka prezentacja świata w którym żyje i rozmyśla Cassiel - pijąc kawę, pędząc na motorze, podziwiając krówki i wszelkie inne dary natury. Trochę tego za dużo.
„Niewidzialna” nie wciągnęła mnie w swój świat, pomimo starań autorki która stworzyła – częściowo - ciekawe postacie i ironiczne , cięte dialogi, fabuła nie zachwyca. Opowieść traktująca o demonach, dżinach i innych super postaciach powinna mieć w sobie iskrę i ekscytującą akcję, w tej powieści tego zabrakło. Okłada też jest przypadkowa, grafika nie mająca nic wspólnego z treścią ani klimatem lektury odstrasza a nie zachęca.
Nie wiem czy powinnam książkę polecać, bo tak naprawdę nie ma w niej nic co powali z nóg potencjalnego czytelnika i nie olśni go magiczną aurą Jest to lektura dla wytrwałych fanów Rachel Caine i miłośników lekkich paranormalnych, niezobowiązujących fabuł.