Do wszystkich chłopców, których kochałam recenzja

Podchodziłam sceptycznie do tej książki. Pierwsza myśl: kolejna cukierkowa historia miłosna dla marzycielek. Myliłam się! Historia Lary Jean jest lekka i przyjemna. Bywa urocza i słodka ale tylko czasem. Mamy tu dziewczynę, która na starcie burzy wizję romantycznej miłości z kiczowatych filmów. Chociaż cała sytuacja wygląda na absurdalną, śmieszną i trochę żałosną jest w tym odrobina prawdy. Nastoletnie miłości nigdy nie należą do najłatwiejszych i ta książka właśnie to pokazuje. Idealnie odzwierciedla to z czym borykają się nastolatki, jak duszą w sobie emocje i w jakie tarapaty potrafią wpaść za sprawą jednego niewinnego kłamstwa. W postaci Lary Jean odnalazłam trochę cech wspólnych przez co polubiłam ją. Miałam czasem taką myśl "Boszsz, po prostu mu powiedz!" No ale szczerze, kto z czytelników tak nie miał ;) Czasami zdarzyło się, że książka mnie irytowała. To jak infantylnie zachowywały się niektóre postacie przyprawiało mnie o ból głowy. Przymknęłam na to oko, w końcu to nastolatki, które mają jeszcze skłonności do dziecinnych zachowań i zbytniej dramaturgii. Nie jest to jakaś wybitna książka ale lekka, urocza, w sam raz na jedno leniwe popołudnie. Potrafi poprawić humor. Postacie nie są może jakieś super bogate i barwne ale widać różnorodność. Lubię Kitty. To taka wredniejsza wersja mnie tylko że ja nie jestem aż tak mściwa xD Margot irytowała mnie strasznie już od samego początku, nawet Geneview to był przy niej pikuś. Odnośnie męskich bohaterów chociaż Peter to taki casanova i tak go lubię bardziej. Pod koniec książki widać, że zachodzą w nim pewne zmiany, szczególnie w stosunku do Lary Jean. Czasami ludzie zbyt pochopnie się oceniają i niektórych łatek nie da się już odkleić. Podoba mi się w tej książce ten cały wątek romantyczny. Niby wiecie wszystko jest udawane i nic nie jest prawdziwe ale potem subtelnie dzieje się coś takiego między bohaterami, że czytelnik może pozazdrościć. Lubie takie historię. Nie ma tu wciśniętego na chama przesłodzonego romansu, żadnych ochów i achów, po prostu wszystko dzieje się powoli i samo i to jest w tym najlepsze. Naprawdę dobrze spędziłam czas z tą pozycją i już biorę się za kontynuację.