Drakula recenzja

Czytając XIX-wieczną powieść Brama Stokera o najsłynniejszym wampirze wszech czasów, ponownie przeniosłam się do Rumunii, którą miałam okazję odwiedzić już kilkukrotnie. I choć zamek w Branie jest jedynie atrakcją turystyczną, a nie faktycznym miejscem zamieszkania Vlada Drakuli, to rzeczywiście pasuje do opisu zawartego w powieści. Jeszcze bardziej zachęcam jednak do odwiedzenia pięknej, średniowiecznej miejscowości Sighișoara, będącej miejscem narodzin Vlada „Palownika”. Oczywiście nie był on wampirem, lecz brutalnym władcą walczącym z najeźdźcą osmańskim. Stał się jednak inspiracją dla autora do stworzenia postaci, która, jak pisze we wstępie Łukasz Orbitowski, jest „nieśmiertelna jak na wampira przystało i powraca zza grobu w najróżniejszych odsłonach”.

Równie mocno, jak do odwiedzenia przepięknej Rumunii, zachęcam Was do poznania tej klasycznej historii wampira, który stał się ikoną popkultury i wciąż potrafi budzić niepokój, fascynować i wciągać w swój mroczny świat.

Już od pierwszych stron atmosfera gęstnieje. Czytając zapiski młodego notariusza Jonathana Harkera, który przybywa do ponurego zamku w Transylwanii, czuć narastający niepokój. Tajemnicze ostrzeżenia miejscowych, nienaturalne zachowanie hrabiego Drakuli i jego upiorna, niemal zwierzęca natura wywołują dreszcze. Stopniowe budowanie grozy sprawia, że zamiast klasycznego horroru dostajemy coś znacznie bardziej przenikającego – uczucie osaczenia, które nie opuszcza nas przez całą lekturę.

Prawdziwa groza zaczyna się jednak, gdy hrabia opuszcza swój zamek i przybywa do Anglii. Opowieść rozwija się poprzez dzienniki, listy i artykuły prasowe bohaterów, które ukazują historię z różnych perspektyw. Ten zabieg narracyjny sprawia, że wydarzenia wydają się bardziej realne, a czytelnik czuje się niczym detektyw próbujący rozwikłać zagadkę. To dodaje napięcia i angażuje emocjonalnie, zwłaszcza że bohaterowie muszą zmierzyć się nie tylko z potworem, ale także z własnymi lękami i słabościami.

To nie tylko historia o wampirze. To powieść o walce dobra ze złem, o ludzkiej odwadze i poświęceniu. Nie brak tu także wątku miłosnego, który dodaje dramatyzmu i sprawia, że losy bohaterów obchodzą nas jeszcze bardziej. Choć język i styl zdradzają upływ czasu, a z głównymi postaciami kobiecymi, ze względu na ich nieskazitelność, trudno się utożsamiać, to atmosfera i sposób budowania napięcia pozostają ponadczasowe.

Warto wspomnieć, że również postać profesora Van Helsinga, który gra kluczową rolę w walce z Drakulą stała się ikoną łowców wampirów i inspiracją dla wielu twórców filmów, książek i gier, a w jego rolę wcielili się między innymi Anthony Hopkins i Hugh Jackman.

Czy warto sięgnąć po „Drakulę”? Absolutnie! To powieść, która mimo upływu lat wciąż trzyma w napięciu i wywołuje emocje. Zdecydowanie warto poznać dzieło, które stało się nieskończoną kopalnią inspiracji dla kolejnych pokoleń twórców zafascynowanych wampirami.