Nakarmić Wilki recenzja

Jakiś czas temu obejrzałam wywiad w porannym programie TVN z Marią Nurowską oraz panią Kasią. Opowiadały o pasji, o lesie i leśnictwie, o wilkach, obie mówiły bardzo interesująco i zachęcająco. Pani Maria zachęcała do przeczytania książki, gdyż oparta jest w głównej mierze na przeżyciach, doświadczeniach pani Kasi oraz jak dobrze pamiętam na wspomnieniach autorki. Postanowiłam już wtedy, że gdy tylko nadarzy się okazja sięgam po tą książkę, udało się wypożyczyć z biblioteki.

"Nakarmić wilki" to historia młodej pani magister - Katarzyny, która zbiera materiały do swojej pracy doktorskiej o wilkach. Trafia w Bieszczady, gdzie mieszka w drewnianej chałupie bez łazienki i prądu, za to w towarzystwie Marcina i Olgierda. Z czasem zostają przyjaciółmi.
Kasia próbuje zebrać materiały, całymi dniami znika w lesie, tropi, obserwuje. Pewnego dnia trafia na szczenięta wilków, postanawia obserwować zachowanie watahy. Między nią, a tą grupą wilków naradza się mistyczna więź.


Książka na dłuższy wieczór, nie potrafiłam jej odłożyć. Bardzo ciekawie napisana, wciągająca i niesamowita!!!!!!Świetne opisy przyrody, poczułam się tak jakbym sama kroczyła po tych lasach, wśród zwierzyny leśnej. Autorka nie zanudzała dłuuugimi i nic nie obchodzącymi zwykłego laika opisami, wszystko było wyważone i interesujące. Bardzo podobały mi się dni obserwacyjne, kiedy to Kasia siedziała na drzewie i obserwowała watahę , coś niesamowitego!!!!W książce jest też opisana niezwykła przyjaźń młodych ludzi z małą nutką miłości...
Zakończenie...no cóż .....koniecznie musicie przeczytać.
Polecam, oczywiście ,że polecam !!!! komu??? każdemu kto kocha faunę, florę ,góry i przygody, bo to spotkanie z wilkami musiało być niesamowitą przygodą :O)