Pacjent recenzja

Do szpitala na oddział psychiatryczny w wieku 6 lat trafia chłopiec. Początkowo wydaje się, że jedyne co mu dolega to nocne strachy. W przypadku takiego dziecka nic zdrożnego, potwór wychodzący ze ściany - można by powiedzieć, że to coś, co przydarza się co drugiemu maluchowi. Po pozytywnych skutkach terapii chłopiec wraca do domu, jednak nie minęło zbyt dużo czasu, kiedy chłopiec wraca i praktycznie pozostaje w szpitalu na prawie 30 lat.

Historia opowiadana jest przez lekarza, który po zakończonych studiach oraz stażu, rozpoczął pracę w placówce, w której "leczony" był ów pacjent. Całość występuje w formie wpisów na forum, które datowane są na rok 2008. Doktor tuż po studiach, bardzo ambitny, żądny przygód i prawdziwego wyzwania dowiaduje się o pacjencie i postanawia odkryć, co mu dokładnie dolega, gdyż nie zostało to określone przez cały ten czas pobytu, czyli przez ok. 30 lat. Co ciekawe, wokół tego jednego pacjenta wyrosło wiele legend, jedna z nich mówiła, iż wzbudza on strach - taki strach, który zmusza innych do rezygnacji, samobójstw, agresji czy dezercji.

"Pacjent" Jaspera DeWitta to niedługa książka, ma zaledwie 230 stron, czyta się bardzo szybko, a przy okazji wywołuje wiele emocji. Nie spodziewałam się tak treściwej lektury po takiej objętości. Czytelnik poznaje zawiłości związane z leczeniem psychiatrycznym. Ponadto, można z bliższa przyjrzeć się sposobom, jakie można stosować w przypadku tego typu pacjentów. Zderzamy się z historią człowieka, którego nie można jednoznacznie zdiagnozować, co jest największą zagadką tej książki. Przez długi czas towarzyszyło mi pytanie, czy nowy lekarz będzie w stanie tego dokonać. Musimy wraz z nim przebrnąć przez akta medyczne, nagrania, domysły, liczne pytania oraz zawiłe odpowiedzi.

Co mną najbardziej wstrząsnęło po przeczytaniu "Pacjenta"? Zawiłość całej tej psychologicznej strony. Wiemy to, co nam powie druga osoba i mamy dwa wyjścia - albo jej uwierzyć, albo nie. A bardzo wiele zależy od tego, jak zostaną przekazane informacje. Umysł człowieka jest bardzo skomplikowany, z czego chyba zdajemy sobie sprawę, jednak ta książka jeszcze lepiej to podkreśli.

A zakończenie? Bombardujące, wstrząsające - dość długo zbierałam szczękę z podłogi, a przy okazji sprawdzałam, czy jakiś potwór nie kryje się w ścianie :) Polecam!