Niepokój recenzja

Kiedy czytałam pierwszą część trylogii pod tytułem „Drżenie” cały świat dla mnie nie istniał. Byłam tylko ja i książka. Gdy już dotarłam do ostatniej strony, nie mogłam się już doczekać, kiedy będę mogła sięgnąć po spis dalszych przygód Grace oraz Sama. Muszę przyznać, że podczas czytania „Niepokoju” było tak samo. Można wręcz powiedzieć, że o ile pierwsza część jest świetna, ta jest fenomenalna.

Maggie Stiefvater to znana autorka książek dla młodzieży. W Polsce jak na razie zostały wydane tylko dwie trylogie. Pisarka urodziła się 18 listopada 1981 roku i aktualnie mieszka w Harrisonburg w Virginii. Autorka mając szesnaście lat zmieniła swoje imię z Heidi na Margaret. Aktualnie jest zamężna i ma dwójkę dzieci.

Podczas lektury pierwszej części poznajemy Grace oraz Sama, którzy zakochali się w sobie i robili wszystko, żeby mogli być razem, w czym przeszkadzała wilcza część natury chłopaka. W „Niepokoju” rola ta się zamienia, gdyż to z Grace zaczyna się coś dziać. Nikt nie wie co się dzieje, nie zna przyczyny, a dziewczyna stara się jak tylko może ukrywać swoje obławy.
Pojawia się także parę nowych postaci. Natomiast rodzice Grace, kiedy zaczynają rozumieć, że między ich córką, a Samem jest coś więcej niż przelotna znajomość, za wszelką cenę starają się sprawić, żeby para nie mogła być razem.

W „Drżeniu” widzieliśmy tą łagodność i szczerość postaci. Tutaj widzimy dokładne przeciwieństwo bohaterów, miedzy innymi jest także bunt, maski, które przybierają, gdy są przyparci do muru, a przede wszystkim walkę z nieprzychylnymi ludźmi. Sama historia wilkołaków także jest oryginalna, szczególnie ważne jest to, że Maggie Stiefvater sprawiła, że ludzie Ci zamieniają się w zwierzęta, gdy jest zimno, a nie pod wpływem pełni czy własnego wyboru, z czym spotykamy się w innych książkach. Poza tym historia ta jest opisana z perspektywy czterech bohaterów, tym razem poza Samem i Grace są to także Izabela oraz nowa postać, Cole.

Co mi się najbardziej podobało w książce? Trudno mi jest to stwierdzić. Fabuła jest oryginalna i ciekawa. Podobne charaktery, także trudno znaleźć w innych książkach. Książka jest napisana lekko i szybko się ją czyta. Jak dla mnie to są trzy bardzo ważne elementy. Mogę tylko powiedzieć, że bardzo gorąco polecam tą książkę i mam nadzieję, że ostatnia część trylogii będzie jeszcze lepsza.