Niepewność. Rozmowy o strachu i o nadziei recenzja

„Jeśli ludzie, którzy znaleźli się w wielkich tarapatach, nadal marzą, to świadczy o tym, że jeszcze nie utracili wiary w to, że ich sytuacja może się poprawić”. [„Ostrożnie z marzeniami”, Agnieszka Jucewicz rozmawia z Bartłomiejem Dobroczyńskim]

• Z prof. Bogdanem de Barbaro, psychologiem i psychoterapeutą, o pielęgnowaniu i znajdowaniu nadziei;
• z Danutą Golec, psychologiem i psychoterapeutką, o tłumaczką i wydawcą; o niepewności i tym, czy jesteśmy w stanie sobie z nią radzić?
• Z prof. Andrzejem Lederem, filozofem i lekarzem, profesorem w Instytucie Filozofii i Socjologii PAN o nieuchronności śmierci i o oswajaniu się z myślą o jej przyjściu
• z dr hab. Pawłem Holasem, nauczycielem uważności, psychoterapeutą i superwizorem o współczującym spojrzeniu na samego siebie
• z Cezarym Żechowskim, doktorem nauk medycznych, psychiatrą i psychoterapeutą, o tym czym jest bliskość w czasach pandemii?
• z Anną Król-Kuczkowską, psychologiem, psychoterapeutką, superwizorem, o traumie;
• z sir Simonem Wesselym, profesorem psychologii medycznej i profesorem psychiatrii o tym, co i jak zmienia w nas kwarantanna?
• z dr hab. Bartłomiejem Dobroczyńskim, psychologiem, o tym, że nawet marzenia mogą być niebezpieczne, o tęsknocie i o pięknie (trzy osobne rozmowy, każda niezwykle ciekawa)
• Z prof. Pawłem Łuków, filozofem, etykiem i bioetykiem, o wyborach, jakich w czasie pandemii muszą dokonywać lekarze;
• z Beatą Wójcik, psychoterapeutą, o nastolatkach, dla których lockdown jest prawdziwym doświadczeniem granicznym;
• z dr Jerzym Pawlikiem, psychologiem i psychoterapeutą, o tym jak pandemia powiedziała „sprawdzam” relacjom dorosłych dzieci z rodzicami;
• z prof. Julianne Holt-Lunstad, profesorem psychologii i neurobiologii Bringham Young University, o tym, jak groźna jest samotność i jakie spustoszenia robi w naszych mózgach.

„Marzenie polegające na fantazjowaniu, wyobrażaniu sobie przyszłości, można nazwać głębokim planowaniem. Tyle że nie jest to planowanie uporządkowane, systematyczne, to raczej wolne płynięcie, snucie przypominające sen […]”.

„Grupa społeczna, naród, plemię, które nie są w stanie wyprojektować się w przyszłość, podobnie jak jednostka, mogą popaść w kolektywną depresję. […] my, Polacy, staliśmy się narodem, który przestał w ten sposób marzyć. Tryb dążenia do zabezpieczenia jedynie tradycji, trzymania cie kurczowo jedynie tego, co było, pokazuje, jak duży jest poziom lęku przed tym, co będzie”.

„Dlatego z marzeniami trzeba uważać, zobaczyć, do jakiego momentu ratują, a od jakiego pogrążają. Bo w marzeniach można się pogrążyć jak w bagnie” - mówi psychoterapeuta i jest to bardzo trzeźwiąca myśl.