Nieodgadniona recenzja

 Jest wiele książek które mają kilka części, czytamy jedną i zaczynamy drugą, problem jest wtedy, kiedy na tę część drugą musimy trochę poczekać, wtedy aż do dnia premiery zastanawiamy się co dalej, ja mam tak bardzo często na na drugą część "Nieodnalezionej" czekałam niecierpliwie.
Wern próbuje ułożyć swoje życie na nowo, niestety nie jest mu to dane, w nowym mieszkaniu przypadkiem odnajduje kasetę podpisaną nickiem Klizy z RIC, nagrana jest tam Ewa która opowiada swoją historię, kiedy tylko kończy ją oglądać w jego drzwiach staje Kasandra. Kobieta oskarża go o porwanie syna, wszystko zaczyna się od nowa, pułapki, intrygi, Damian nie wie komu ma zaufać, nie zauważa nawet kiedy wszyscy zaczynają przesuwać go jak pionka i kiedy traci kontrolę nad sytuacją. Wern nadal jest pewien jednego, Ewa żyje i kiedyś ją odnajdzie, teraz dzięki kasecie ma nowe ślady i postanawia nimi podążyć.
Czytając część pierwszą nie szukałam informacji czy będzie część druga, książka się skończyła więc odłożyłam ją na półkę aż pojawiła się ona, "Nieodgadniona" i wiedziałam już że tutaj zacznie się dziać. Ta część jest zdecydowanie bardziej chaotyczna, każdy ma swoją wersję wydarzeń co nie oznacza że chociaż jedna jest prawdziwa, najpierw ktoś coś mówi a potem temu zaprzecza, zdecydowanie trzeba czytać ze zrozumieniem żeby wszystko dobrze sobie w głowie poukładać. Zaczyna też wszystko do siebie pasować, postacie które na początku są nie ważne potem stają się kluczowe, historia zaczyna się wyjaśniać, niestety nigdy nikt nie mówi całej prawdy i nie wiadomo czy kiedyś powie.
Jeżeli miałabym porównać to część pierwsza podobała mi się bardziej, tam była akcja i tajemnica a tutaj jest wielki chaos i poplątanie, nawet po przeczytaniu człowiek zastanawia się czy dobrze wszystko zrozumiał.