Seryjni mordercy recenzja

"Seryjni mordercy" Adrian Bednarek, Max Czornyj, Jan Gołębiowski, Marta Guzowska, Marcel Moss, Marek Stelar, Marcel Woźniak, Łukasz Wroński

Seryjni mordercy to zbiór opowiadań napisanych przez ośmiu autorów. Po tę książkę sięgnęłam głównie ze względu na nazwisko Marcela Mossa, ponieważ wszystkie dotychczas przeczytane książki mi się podobały, wszystkie były mocne i działające na psychikę. Jednak tutaj, po przeczytaniu tego opowiadania miałam trochę mieszane uczucia. Chyba nie do końca mi się podobała przedstawiona osoba. Owszem też jest mocna, ale jednak to do mnie nie przemówiło. Poczułam raczej niesmak czytając o tym co wyprawiał Sławomir z tymi kobietami, które mu podpadły. Choć z jednej strony mógłabym napisać, że rozumiem, że wpływało to bardzo na jego psychikę i że ewidentnie miał z tym problem, to chyba jednak tym razem mi się nie podobało 🙈. Ale to mnie wcale nie zraża i czekam na kolejne książki autora. I wszystkie poprzednie gorąco polecam.
Natomiast z piórem pozostałych autorów, którzy napisali swoje opowiadania do tej książki miałam styczność pierwszy raz. I muszę przyznać, że jedne mi się podobały bardziej, a inne mniej. Podobał mi się styl jakim została napisała historia Marcela Woźniaka. Opowieść była fajnie opisana i nawet zaskoczyła mnie na koniec. Zaciekawiła i zaskoczyła mnie także historia Jana Gołębiowskiego, ponieważ była to historia, która faktycznie miała miejsce. Jako najgorszą pod względem dokładnego opisu, mogę określić historię opisaną przez Maxa Czornyja. Jednocześnie czytając właśnie to opowiadanie skojarzyła mi się piosenka Słonia - Love Forever (nie pytajcie dlaczego ją znam 😅), ale muszę przyznać, że autor zaciekawił mnie swoim piórem 😁.

Podsumowując polecam książkę, jednak tylko dla ludzi o mocnych nerwach 😅, ponieważ niektóre z opisanych tutaj opowiadań miało miejsce naprawdę, a to jest takie bardziej dające do myślenia i wciągające w sprawę, a jednocześnie przerażające. Od niektórych aż ciarki mi przeszły po plecach, a od innych ściskał mi się żołądek z obrzydzenia. Jednak mimo tych wszystkich "drobnych" niedogodności książka mi się podobała (co może dziwnie zabrzmieć).