Alibi na szczęście recenzja

Książkę "Alibi na szczęście" skończyłam czytać dosłownie kilka chwil temu. Może to za wcześnie na rzetelną recenzję, jednak ona układała mi się w głowie już do pierwszych stron powieści.
Rzadko przyznaję książce więcej niż sześć gwiazdek, tym razem nie zawahałam się ani chwili i przyznałam 9 (bo 10 jest dla książki, która zachwyci mnie totalnie i zaskoczy).
Jest to piękna opowieść o walce o swoje szczęście, o tym, że mimo zła jakie nas dosięga możemy spotkać szczęście, tylko musimy umieć je przyjąć. Nie obrażać się na świat, że jest zły i coś schrzanił wcześniej, tylko przyjmować bez obaw, to co dla nas ma. Hania to bohaterka, która wiele w życiu przeszła, mimo młodego wieku. Gdy na jej drodze staje Mikołaj, zakochany w niej po uszy, trudno się dziwić, że nie rzuca mu się w ramiona. Potrzebuje czasu, żeby odpowiedzieć sobie na najważniejsze pytanie.
To również piękna opowieść o tym, ile w stanie jest znieść mężczyzna, który kocha naprawdę i chce walczyć. Nie poddaje się, ale ciągle na nowo rozpoczyna walkę o kobietę. Najpierw tylko z plaży, później ze zdjęcia, a na koniec, tą, która jest tak blisko, ale również tak daleko.
Anna Ficner-Ogonowska napisała bardzo rozległą powieść poruszającą wiele aspektów życia. To nie tylko miłość, ale może przede wszystkim przyjaźń. Przyjaźń, o jakiej marzy każdy z nas, ale nie każdy może ją przeżyć. Relacja jaka zachodzi między dziewczynami (między Mikołajem a Przemkiem również) jest do pozazdroszczenia. A czytając ich kąśliwe rozmowy nie mogłam opanować śmiechu. Daj Boże takiej przyjaciółki jak Dominika!
Polecam wszystkim, bez wyjątku.