Niech żyje zło recenzja

Dzisiaj mam dla Was fantastyke z nutką romantasy ale taką dość nietypową.

Rae jest śmier*elnie chora, ostatnia nadzieja tkwi w magicznym kwiecie, który znajduje się... w krainie opisanej w serii książek, które Rae czytała z siostrą.

Dzięki tajemniczej kobiecie, dziewczyna przenosi się do świata wykreowanego w opisanym przez Anonima uniwersum Czas żelaza.

Spotkać swoje ulubione postacie? Bajka!

Tylko czy Rae na pewno dobrze wszystko rozumie?
Czy wcielając się w postać Lady Raheli, która miała zostać stracona, zmieni fabułę?

Początkowo szybko mnie wciągnęła ta historia, z mnogością postaci, kreacją świata i nutką magii.

Później był moment, w którym fabuła się nieco dłużyła by znów przyspieszyć i dodać dramatyzmu.

Ciężko mi uwierzyć, że Rae nie zwróciła uwagi na prawdziwego przyszłego Cesarza, na mój gust dobrze zdawała sobie sprawę, wszak postać ta wykazywała nienaturalne zdolności a także bardzo pociągała Rae.

Domyśliłam się dużo wcześniej tego niż ona bo ona musiała zostać postawiona przed faktem dokonanym, by dostrzec swój błąd.

To, co mi najbardziej przeszkadzało, to częsty zwrot "złoczyńczyni" no nie potrafię się przyzwyczaić do niego a występowało nad wyraz często to słowo.

Całość ma ciekawy pomysł, coś, z czym jeszcze się nie spotkałam w przypadku fantastyki, czyli złoczyńcy wychodzą na prowadzenie i wbrew pozorom nie są tacy źli, jakby się mogło wydawać.
A może jednak są?

Przyznam, że mimo dużej ilości postaci i lekkiego chaosu czytało mi się książkę dobrze chociaż na pewno nie jest to pozycja, która by nas pochłaniała i nie dało się od niej oderwać, wprost przeciwnie, nie miałam podczas przerw tego uczucia, że muszę poznać ciąg dalszy jak to bywa w przypadku innych książek.

Całościowo jest to ciekawa kreacja, fajny pomysł na fabułę ale zabrakło mi tego pazura, tego efektu wow.

Szału nie było, było to dobre ale nie doskonałe. Czy przeczytałabym drugi raz? Nie sądzę, chociaż kto wie. Czy polecam? Owszem, tak, mimo wszystko warto przeczytać i poznać ten świat książkowy.