Prince Polonia recenzja

Moja przygoda z książką autorstwa Maxa Cegielskiego o wdzięcznym tytule "Prince Polonia" dobiegła końca. Muszę przyznać, że z tak nierówną książką już dawno nie miałam do czynienia. Do dzisiaj nie wiem co się stało, że po bardzo zachęcającym opisie, wydawało by się wprost stworzonej dla mnie książki, coś nie zagrało. Należy tutaj rozgraniczyć początek i koniec, ponieważ w mojej opinii na "czytelniczą burę" zasługuje początek właśnie. Do tego stopnia mi się nie podobał, że miałam ogromną ochotę powiedzieć całej książce "do widzenia". Na szczęście tego nie zrobiłam i dałam sobie szansę, na powrót "czytelniczym wehikułem czasu" do lat młodości moich rodziców. Do lat osiemdziesiątych.

Bardzo ciężko zbiera mi się słowa, jak myślę o "Prince Polonii", ponieważ wszystkiego było bardzo dużo. Wielość bohaterów, zwiedzanych miejsc, wydarzeń i zwrotów akcji zaczęła "zakrawać o migrenowy ból głowy". Dwaj rozmówcy, a zarazem narratorzy: Janek i Radek wyprowadzają nas z polskiego Szczecina, "spod PRL- owskiego, komunistycznego buta" do pachnącej przyprawami i obiecującej wystawne życie Azji, a konkretnie do Indii oraz Singapuru. Mężczyźni często nie zgadzają się ze sobą w swej opowieści, dzięki czemu możemy zobaczyć dobre i złe strony tej samej sytuacji i sami ocenić motywację którą się kierowali w swoich nie zawsze bezpiecznych działaniach.

Bardzo spodobały mi się kulturowe wstawki wykorzystane przez autora: "tam Anna Jurksztowicz, a tu Paweł Stasiak..." ikony polskiej muzyki tamtych lat, oraz wykorzystywanie już dawno zapomnianych tekstów piosenek zespołów takich jak: Papa Dance, Maanam, czy Kombi.

Trochę żałuję, że kobiece postacie były traktowane bardzo po macoszemu, lub zrobiono z nich femme fatale, niedościgniony ideał jak w przypadku Magdy czy Agnieszki. I koniecznie musiały pachnieć perfumami od Chanel oraz czytać zachodnią gazetę Bravo.

Główny temat jakim był przemyt różnorakich produktów od elektroniki, po złoto i narkotyki był moim zdaniem poprowadzony bardzo dobrze i szczegółowo, może nawet za bardzo szczegółowo, ale muszę przyznać, że było to ciekawe.

Podsumowując: Sięgając po tą książkę spodziewałam się czegoś innego. Owszem dostałam popkulturowe wstawki z lat osiemdziesiątych, ale było ich w mojej opinii zbyt mało. Nie mniej jednak książka pomimo tego, że jest nierówna to nie jest napisana źle i z pewnością znajdzie pewne grono sympatyków.