Niebo nad jej głową recenzja

Bohaterowie z Groszkowic towarzyszą mi w moim czytelniczym życiu już od całkiem dawna. O ile dobrze pamiętam, pierwszy tom przeczytałam w 2020 roku i od razu poczułam sympatię do Leny i Alana. Kolejno moje serce przywłaszczyli sobie Klara, Aleksander, Kornelia i Antek, którzy do tej pory są jednymi z moich ulubionych postaci książkowych. Niestety wszystko co się zaczyna, musi kiedyś się skończyć, tak samo jak ta seria. Do moich rąk trafił ostatni tom, czyli "Niebo nad jej głową".
Przenosimy się w czasie do przodu, kiedy to Adrian, który w części 3 ma piętnaście lat, jest już dorosłym dziewiętnastoletnim mężczyzną, układającym sobie życie po swojemu w Sopocie. Mimo bardzo pochopnej decyzji o porzuceniu Groszkowic i rozpoczęcia nowego rozdziału na drugim końcu Polski, młody chłopak wydaje się być w końcu szczęśliwy, nie będąc ściganym przez demony przeszłości. Znalazł pracę na stanowisku barmana w klubie "Spaceship", który traktuje jak swój drugi dom. Pewnego dnia zostaje zatrudniona nowa kelnerka. Burza ciemych loków od razu rzuca się Adrianowi w oczy. Blanka, jak się okazuje trafiła do Sopotu z podobnego powodu co chłopak przed paru laty - aby zacząć nowe życie z czystą kartą. Czy jednak dziewczynie uda się w pełni odciąć od bolesnej przeszłości, którą za wszelką cenę chciała zostawić w Krakowie?
Książka była bardzo przyjemna, jak zresztą wszystkie opowieści Klaudii Bianek, z którymi miałam do czynienia. Bohaterowie jak zawsze wzbudzali ogromną sympatię i nawet jeżeli bardzo bym chciała, nie jestem w stanie wybrać w tej książce tylko jednej postaci, która byłaby moją ulubioną. Historia nie jest niczym odkrywczym i od samego początku zdołałam się domyślić co przydarzyło się Blance w przeszłości. Ponadto im bliżej końca książki byłam, tym bardziej byłam pewna, że moje przewidywania się sprawdzą. Mimo to jest to po prostu świetny wybór na odreagowanie i wciągnięcie się w losy innych ludzi, które tak naprawdę mogłyby spotkać każdego z nas.
"Niebo nad jej głową" było dobrym zakończeniem całej serii i sprawiło, że z miłym uczuciem ciepła w sercu będę wspominać te książki. Nie jest to mój ulubiony tom, bo nie był w stanie pobić mojej miłości do "Ocalało tylko serce" oraz "Przy naszej piosence", jednak nadal jest to bardzo przyjemny tytuł, po który warto sięgnąć jeżeli potrzebujecie czegoś, co zajmie wam miło czas.