Niebo nad jej głową recenzja

Adrian pracuje jako barman w bardzo znanym sopockim klubie. Wyrwał się z małej mieściny i ułożył sobie życie na własnych zasadach: nie chciał studiować ani godzić się na to, by ktoś decydował za niego w jakiejkolwiek sprawie. Mężczyzna pragnął uwolnić się od ran zadanych mu w przeszłości i dowiedzieć się, kim naprawdę jest. Ale czy już to odkrył?

Blanka dopiero co skończyła osiemnaście lat i wkracza w dorosłe życie. Wychowana w domu dziecka nauczyła się pokonywać przeciwności. Los zaś zmusił ją do podjęcia wielu trudnych decyzji. Naznaczona stratą chce odnaleźć własną ścieżkę. Niespodziewanie na jej drodze staje pewien nieznajomy. Dziewczyna nie wie, czy komukolwiek pozwoli się dotknąć naprawdę – czule i z namiętnością. Niektóre bariery trudno przełamać.

"Niebo nad jej głową" jest piątym i zarazem ostatnim tomem seriiJedynetakiemiejsce. Każdy z nich opowiada inną historię pary bohaterów, więc można czytać je niezależnie od siebie.

Postaci zostali wykreowani w sposób, który z miejsca pozwala nam ich polubić, a przede wszystkim wyczuć prawdę. Bardzo zżyłam się z Blanką i Adrianem. Choć tak młodzi, życie już ich mocno doświadczyło. Jednak nie utracili w sobie tego, co najważniejsze. Pamiętają o bezinteresownej pomocy, trosce o drugiego człowieka, doceniania małych rzeczy.

Warto zwrócić uwagę na pięknie przedstawioną relację między Blanką a Adrianem. Uczucie, które emanuje romantyzmem, nieśmiałymi spojrzeniami, budzącą się namiętnością, ale i strachem i niepewnością - to wszystko przywołuje wspomnienia naszych nastoletnich czasów.

"Nie nad wszystkim można zapanować, czasem porywy serca są tak silne, że człowiek staje się wobec nich kompletnie bezbronny."

Klaudia Bianek pokazuje, że miłość ma wiele odcieni, jednocześnie podkreślając jej wartość. Autorka porusza wiele trudnych i ważnych tematów, jak chociażby problem alkoholizmu, narkomanii, wychowania w domu dziecka czy gwałtu na dziecku. Ten ostatni naprawdę uderza w czytelnika, nie pozostawiając go obojętnym na to, o czym czyta. Choć są to kwestie dużego kalibru, autorce udało się zachować odpowiednie proporcje i ładunek emocjonalny przekazu. Z jednej strony jest delikatnie, a z drugiej przejmująco.

"Możesz pozostawać silnym przez całe życie, a wystarczy jeden moment, gdy upadniesz i jesteś przekonany, że już więcej nie wstaniesz, nie zniesiesz, nie przetrwasz..."

"Niebo nad jej głową" to słodko-gorzka, pełna uroku, momentów wzruszenia, niepozbawiona mądrości i refleksji powieść. To książka o trudach stawiania samodzielnych życiowych kroków ku dorosłości oraz poznawania smaku pierwszej miłości. Polecam!