Niebo i ziemia recenzja

"Są ze sobą związani. Przeznaczeni sobie. Ale co z tym zrobią, jaką decyzję podejmą, to zależy wyłącznie od nich."

"Niebo i ziemia" to drugi tom trylogii autorstwa Nory Roberts zatytułowanej "Wyspa Trzech Sióstr". I tak jak w pierwszej części mieliśmy opowiedzianą historię Nell Channing, tak tutaj poznajemy losy Ripley Todd. Myślę, że trzecia część przyniesie nam odpowiedzi na temat ostatniej z sióstr, Mii Devlin. Choć pokrewieństwo między bohaterkami jest tylko symboliczne, gdyż każda z nich wywodzi się z innej rodziny, łączy je coś, czego nie można pojąć bez otwarcia się na zjawiska paranormalne. Kobiety łączy przeszłość, w której dokonały złych wyborów i właśnie teraz mają szanse je zmienić.
Czy będą umiały ją wykorzystać?

O ile Nell była otwarta na swoją inność, o tyle Ripley zdaje się nie akceptować tej strony swojej natury. Jej upór staje się powodem wielu zabawnych sytuacji, zwłaszcza w kontaktach damsko-męskich z przyjezdnym mężczyzną, MacAllisterem Booke, który postawił sobie za cel zbadać legendę o czarownicach naukowym okiem. Swoją drogą, bardzo podobała mi się kreacja tego bohatera, zbudowana na zasadzie sprzeczności. Z jednej strony niespotykany umysł, twórca wielu wynalazków, z drugiej człowiek, który nie potrafi zapamiętać, gdzie odłożył kluczyki do samochodu.

W ogóle, bardzo podobają mi się sylwetki wykreowanych przez autorkę postaci, które są nieszablonowe i łatwe do zapamiętania. Nie było tu sytuacji, bym kogoś z kimś pomyliła albo przypisała mu niewłaściwe cechy. Tu każdy jest na swój sposób oryginalny, dzięki czemu powieść zyskuje cechy bliskie autentyczności. Ogromnie mi się podoba nawiązanie do magii i czarodziejstwa, które jest nienachalne, czyli właśnie takie jak lubię. Autorka nie wprowadza zbyt wielu szczegółów, ale dzięki temu nie męczy czytelnika nieznanymi rytuałami, lecz wszystko jest takie naturalne, jakby naprawdę rzeczywiście istniało. Przyznam, że lubię taki świat, który nie odbiega zbytnio od prawdziwego, a jedynie uzupełnia go, dodaje mu magii.

Nora Roberts nie byłaby sobą, gdyby nie wplotła tu wątku sensacyjnego, który dodaje powieści charakteru. Już wcześniej pisałam o wspaniałej umiejętności autorki polegającej na sprawnym łączeniu różnych gatunków w jednej powieści, dzięki czemu nie wydaje się ona nudna i schematyczna. Obecność fantastyki i sensacji, a nawet dramatu wprowadza do książki napięcie, dzięki czemu jej lektura mija całkowicie niepostrzeżenie.

Przyznam, że z przyjemnością wróciłam na Wyspę Trzech Sióstr, by zapoznać się z losami bohaterek. Minusem jest, że ta historia skończyła się zbyt szybko, choć pociesza mnie fakt, że przede mną jeszcze lektura kolejnej powieści. Jestem ciekawa jak będzie wyglądał finał tej trylogii.

Moja ocena 8/10.

Książka z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl.