Gra w kłamstwa recenzja

Kto z nas chociaż raz nie marzył o posiadaniu swojego bliźniaka? Ja sama będąc małą dziewczynką snułam plany, jakby to było mieć siostrę bliźniaczkę, tak bardzo do mnie podobną, że nawet własna matka nie byłaby w stanie nas rozróźnić. Wyobrażałam sobie jak zamieniamy się rolami i jedna z nas udaje tą drugą. W mojej głowie ta zabawa wydawała się całkiem dowcipna, a nawet pod pewnymi względami pożyteczna (jeśli wziąć pod uwagę sprawy szkolne). Jednak na podstawie książki Sary Shepard okazuje się, że taka zamiana ról może być bardzo niebezpieczna.

Emma w ciągu swojego siedemnastoletniego życia mieszkała już w niejednej rodzinie zastępczej, jak można też się domyślić, nastolatka nie mogła pozwolić sobie na żadne drogie ubrania ani gadżety. Tymczasem gdzieś w słonecznej Arizonie w luksusowej willi mieszka jej siostra bliźniaczka, o której istnieniu Emma nie ma bladego pojęcia. Jednak w wyniku spisku swego przybranego brata dziewczyna widzi niepokojące wideo z udziałem bliźniaczki i natychmiast się z nią kontaktuje. Nastolatki umawiają się na spotkanie, jednak na miejscu pojawia się tylko jedna z nich. Sutton przepada jak kamień w wodę, a Emma chcąc nie chcąc musi wcielić się w jej rolę.

Pierwszy tom z nowej serii Sary Shepard czytało mi się bardzo przyjemnie. Książka trzyma w napięciu, ma wartką akcję oraz dawkę niepewności i tajemnicy. Mimo wszystko przez cały czas nie mogłam pozbyć się wrażenia, że skądś już znam tę historię. Zdaje mi się, że podobny motyw zamiany miejscami dwóch bliźniaczek widziałam w cześniej albo w jakimś filmie albo w jakiejś powieści. Nie mam jednak najmniejszego pojęcia jak mógł brzmieć tytuł tego innego dzieła.

Nie da się ukryć, że “Gra w kłamstwa” bardzo przypomina pod pewnymi względami serię Pretty Little Liars. Główna bohaterka, tak samo jak przyjaciółki w wyżej wymienionej serii, prześladowana jest przez pewną tajemniczą osobę, która wcześniej zamordowała jej siostrę. Oczywiście tożsamość sprawcy jest całkowicie nieznana, chociaż może nim być każda osoba z otoczenia Emmy. Nastolatka zaczyna na własną rękę prowadzić śledzctwo, aby odkryć prześladowce. Identycznie jak w poprzedniej serii autorki, poszukiwania te stanowią grę na śmierć i życie. Szczerze? Wydaje mi się, że skończy się na tym, że połowa bohaterów zginie, a prawdziwy sprawca dalej będzie chodził na wolności, czyli … analogicznie do Pretty Little Liars.

Cóż więcej mogę powiedzieć? Powieść rzeczywiście ma potencjał, miejmy tylko nadzieję, że autorka nie nie zniszczy tego zbyt dużą dozą nieprawdopodobnych zdarzeń w kolejnych tomach jak niestety miało to miejsce w przypadku Pretty Little Liars.