Niebezpieczne istoty recenzja

Niebezpieczne istoty to spin-off bestsellerowej serii Kroniki Obdarzonych, składającej się z trzech tomów: Piękne istoty, Istoty ciemności i Istoty chaosu. Seria ta cieszyła się popularnością na całym świecie, zwłaszcza po ekranizacji pierwszego tomu. Obraz nakręcono dla Warner Bros, a reżyserii podjął się Richard LaGravenese. W rolach głównych, obok Jeremy’ego Ironsa, wystąpili młodzi, nieznani nikomu aktorzy: Alice Englert, Alden Ehrenreich i Emmy Rossum. Film nie powalił, choć muszę przyznać, że całą serię uważam za całkiem udaną.

Kroniki Obdarzonych skupiały prawie całą uwagę na Lenie Duchannes i jej chłopaku Ethanie Wate. Czasem żałowałam, że nie jest bardziej rozbudowany wątek bohaterki drugoplanowej, niezwykle barwnej i wnoszącej powiew świeżości, Ridley. W myśl zasady: mówisz i masz, autorki postanowiły dopisać coś niecoś do istniejącej serii i tak powstały Niebezpieczne istoty. Główną bohaterką, wokół której wszystko się kręci jest właśnie Ridley Duchannes, kuzynka Leny. Dodam, że to ta zła kuzynka, ponieważ Ridley w momencie naznaczenia wybrała Ciemność i w związku z tym stała się Syreną. Nie taką baśniową z pięknym rybim ogonem. Bardziej niebezpieczną. Potrafi wpływać na innych siłą perswazji, mając za pomocnika wiśniowy lizak. Czyli zwyczajnie manipuluje ludźmi, żeby jej było na wierzchu. Nie zabraknie tu również drugiego bohatera, który w wymienionej wcześniej serii stał się ćwierć inkubem. Mowa tu o chłopaku Ridley, Wesleyu Lincolnie, marzącym tylko o jednym, aby stać się najlepszym perkusistą. Właśnie wraz z Rid udali się do Nowego Jorku, gdzie czeka na Linka rockowa kapela.

więcej na http://monweg.blog.onet.pl/2014/12/03/niebezpieczne-istoty/