Zwycięzca bierze wszystko recenzja

Dora Wilk – wiedźma sprzecznych linii, w której żyłach płynie krew Pani Północy. Wampirza matka, wnuczka krwiożerczej Królowej Wilków. Związana Triumwiratem z aniołem i diabłem. Adoptowana córka piekielnika, narzeczona diabła i niemal wnuczka Lucyfera. Ma gdzieś zasady i normy, kieruje się swoją intuicją oraz magią miłości, którą włada. Z nią nie sposób się nudzić…

Nasza bohaterka liczy na chwilę wytchnienia, opuszcza Thorn i udaje się Z Mironem i Joshuą do domu swojej babci. Tam odkrywa, że wszystko, co było brane za jej dziecięce fantazje istnieje: wróżki, wodniki i skrzaty oraz bardzo wyjątkowy duch. Sielanka nie trwa jednak długo, bo Jada dostaje wezwanie na Sąd Ostateczny. W międzyczasie poznaje brudne sprawki Rafaela, nie dopuszcza do przewrotu w Piekle i zawiązuje nowe, nieoczekiwane sojusze. Nie będzie jej dane w spokoju świętować Bożego Narodzenia, czy w nomenklaturze wiedźm zimowego przesilenia. Potężni wrogowie są niepokojąco blisko, a Jada wielu zalazła za skórę. Na szczęście ma wielki dar zjednywania sobie niezwykłych przyjaciół.

Można się zastanawiać dlaczego Dora przyciąga kłopoty jak magnes? Czy osoba, która nie lubi dróg na skróty i dostrzega w świecie różne odcienie szarości może liczyć na spokój? To właśnie jej poglądy i niepokorna natura sprawiają, że nasza wiedźma wpada wciąż w nowe kabały. I świetnie, bo dzięki temu czytelnik ma prawdziwą frajdę.

Lubię styl Anety Jadowskiej, jej znakiem firmowym jest umiejętne wplatanie w treści istot mitycznych różnych systemów i religii. Swoboda z jaką łączy tych bohaterów przekonuje i dzięki temu świat Thornu jest bardzo realistyczny. Książkę czyta się ekspresowo. Przygody Cahan Rhiamon wciągają i sprawiają, że trudno się od lektury odezwać. Tak jest i tym razem. To już trzeci tom „Heksalogii o Wiedźmie”, mimo że każda stanowi odrębną całość, lepiej czytać je po kolei.

Jak zakończy się spór z Rafaelem? Co szykuje przewrotny Los? Czy Dorze uda się wykaraskać z kłopotów? Kto ciekawy, niech sprawdzi własnoocznie.