Błędne łąki recenzja

Nie wszystkie górskie szlaki prowadzą do bezpiecznego schroniska, w którym można się ogrzać, zjeść coś pysznego i odpocząć. Za to wszystkie skrywają w sobie tajemnice… a wiele z nich nigdy nie powinno ujrzeć światła dziennego. W "Błędnych łąkach" Jarosław Szczyżowski zabiera nas na wędrówkę, z której nie każdy wróci w jednym kawałku – ani fizycznie, ani psychicznie.

Mgła snuje się nad Izerskimi szlakami, a drewniane krzyże znaczą drogi, które prowadzą wprost w otchłań niewyjaśnionych zaginięć. Kiedy dwójka studentów etnologii znika bez śladu, wydaje się, że ich historia zostanie jedynie kolejną ponurą legendą. Jednak rok później dziennikarz Aleks Lipski postanawia rozwikłać tę sprawę. Towarzyszy mu Kaśka – youtuberka i samozwańcza detektywka, której dociekliwość balansuje na granicy obsesji. To, co zaczyna się jako reporterskie śledztwo, przeradza się w koszmar, gdzie granica między rzeczywistością a mitem zaciera się z każdą stroną.

Szczyżowski w swoim kryminale maluje krajobraz grozy z chirurgiczną precyzją. Jego styl jest gęsty, niemal namacalny i wciągający jak trzęsawisko. Napięcie narasta niepostrzeżenie, podszyte nieustannym poczuciem zagrożenia – nie wiadomo, czy większym wrogiem są ludzie, czy może same góry, oddychające swoim pradawnym, złowrogim rytmem. Każde skrzypnięcie desek w Chatce Górzystów, każdy cień wśród drzew wydaje się zwiastować coś, czego lepiej nie widzieć. A gdy już się zobaczy… nie sposób zapomnieć!

Siłą tej powieści są nie tylko sugestywne opisy i niesamowita atmosfera, ale także dynamika między bohaterami. Aleks – sceptyczny, opierający się faktom i logice, kontra Kaśka – niepokornie wierząca, że w ludowych podaniach tkwi więcej prawdy, niż chcielibyśmy przyznać. Ich konfrontacja to nie tylko walka o rozwiązanie zagadki, ale także zmaganie się z własnym umysłem… bo w Izerskich lasach nawet własnym myślom nie można ufać.

"Błędne łąki" to książka, która przyprawia o dreszcze i nie pozwala się oderwać, jednocześnie wywołując tę nieprzyjemną świadomość, że być może niektóre historie mają w sobie więcej z rzeczywistości, niż chcielibyśmy przyznać. Szczyżowski znakomicie balansuje na granicy horroru i kryminału, tworząc powieść, która zostaje z nami na długo po zamknięciu książki.

A jeśli po tej lekturze znajdziecie się kiedyś na izerskim szlaku, może warto się dwa razy zastanowić, zanim się zejdzie z utartej ścieżki… bo niektóre drogi prowadzą tam, skąd nie ma powrotu 🫨.

Dziękuję za zaufanie i egzemplarz do recenzji od wydawnictwa @znak_literanova @wydawnictwoznakpl (współpraca reklamowa) 🩷.