Szklany tron recenzja

To było moje kolejne spotkanie z twórczością Maas, ale i tym razem nie zawiodłam się, a mój czytelniczy łasuch został nakarmiony. W tej serii zdecydowanie odchodzimy od tego, co poznałam w "Księżycowym Mieście", przenosimy się w bliżej nieokreślone czasy, gdzie Fae zostali wybici co do nogi, a przedstawionym królestwem rządzi tyran. W tym całym otoczeniu poznajemy siedemnastoletnią Celaenę Sardothien, która uchodzi za najsławniejszą zabójczynię. Niestety, w skutek zdrady (bliżej w książce nieokreślonej), zostaje zesłana do kopalni soli na dożywocie. Stamtąd wyciąga ją książę Dorian, ale stawia jeden warunek- dziewczyna ma wziąć udział w turnieju na Królewskiego Obrońcę (w praktyce... raczej Zabójcę). Ale to nie będą kolejne Igrzyska Śmierci. Celeana trafia na dwór swojego największego wroga i pod zmienioną tożsamością staje w szranki z największymi zbrodniarzami tego kraju. Uwierzcie, panna Sardothien na ich tle czasami prezentuje się jak aniołek. Jakby tego mało, zewsząd otaczają ją dworskie intrygi i spiski. Całość lukruje tajemnica ukryta wewnątrz Szklanego Zamku...

Zdecydowanie mogę stwierdzić, że z twórczością pani Maas zostanę na dłużej. Sardothien nie jest dziewczyną czekającą na ratunek księcia z bajki. Ona zabija, umie walczyć i ma cięty język. Z drugiej strony uważa, że walczy w słusznej sprawie, potrafi nawiązywać przyjaźnie czy troszczyć się o ludzi w potrzebie. Do tego uwielbia cukierki i bogate stroje i ma zamiar wykorzystać swoje położenie na maksa, byle po wszystkim wrócić do domu. W trakcie książki pojawiają się tajemnicze aluzje co do jej prawdziwej tożsamości.

W książce każdy znajdzie coś dla siebie- potrzebujesz walki? Proszę bardzo! - Dworskich intryg? Jak najbardziej! -Magii i zagadki, okraszonej rozlewem krwi? Podano do stołu! - A może interesują Cię wątki romantyczne? Voilà!

Pierwszą część serii czyta się szybko, akcja bardzo mocno nas zaskakuje, i nawet gdy Caleana nie walczy albo nie trenuje do turnieju, to i tak akcja wokół wrze. Możemy spotkać tu różne osobowości- księcia, który nie do końca podziela idee ojca czy wojowniczą księżniczkę z okupowanego kraju. Ale co ja będę wam zdradzać, resztę do odkrycia pozostawiam Wam!

"Szklany Tron" mógłby skończyć się równie dobrze na tej jednej części, ale to że jest ich więcej niczym nie ujmuje całej serii. Gorąco polecam, może i Wam, czytelnikom uda się zaspokoić czytelniczego łasucha?