Gracja i furia recenzja

Pierwszy Naczelnik wybrał ekskrólową i jej dwie córki na swoje Gracje, po czym znacznie ograniczył prawa kobiet w całym kraju – wszystko to z lęku, że kobiety mogą zagrozić mu tak samo, jak zagroziły kardynałowi Bellaquy. Takie rządy silną ręką przyniosły sukces, Naczelnik i jego Dziedzice mogli dzierżyć w swoich rękach niekwestionowaną władzę. – fragment, od którego wszystko się zaczęło.

Jak wiemy przy tyranii zawsze rodzi się bunt. Kobiety karane za najmniejsze przewinienie – nawet za czytanie książek. Mają prosty wybór: pracować w fabryce, zostać służąc lub zostać wybraną Gracją Dziedzica innej możliwości nie ma. Nie każdej to pasuje.

Historia opowiada o dwóch siostrach: jedna – buntowniczka z natury; druga – posłuszna i uległa. Serina od dziecka jest przygotowywana do roli Gracji – kobiety idealnej, by służyć Dziedzicowi (jako żona i służąca). Jej siostra Nomi natomiast jest przygotowana, aby jej w tym pomagać – co niezbyt jej pasuje. Kiedy to role się odwracają powstaje spięcie. Pomiędzy siostrami następuje rozłam. Serina trafia na Górę Zniszczenia i musi tam przetrwać, a Nomi musi przeżyć w pałacu, gdzie to zostaje wciągnięta w mroczne intrygi obalenia aktualnego Naczelnika i jego Następcy. Zaczyna się walka o śmierć i życie.

Sięgając po nią wydawało mi się, że to będzie jedna z tych księżniczkowatych, różowych historii. Jest bardzo dużo historii o tym jak to „księciunio” wybiera swoją wybrankę spośród ludu. Liczyłam, że ta też będzie taka. Okazała się inna niż reszta. Autorka nie skupia się na romantycznych ochach i achach tylko na prawach kobiet, ich sile oraz walce. W pewnym momencie wylewa zimne wiadro wody na bohaterki i przeciera im oczy. Pokazuje jak można zmienić się pod wpływem presji i sytuacji. Pełna uczuć, woli przetrwania, miłości, oszustw i mrocznych tajemnic. Nie jest to jakaś drastyczna i nieprzyjemna historia – czyta się ją z zapartym tchem i po paru godzinach patrzysz, a tu koniec. Może to i przez to co się działo w ubiegłym roku, a może chodzi o sam całokształt jak autorka do tego podeszła książka daje do myślenia i zostaje z Tobą na dłużej. Ja bardzo lubię takie historię, a tutaj mamy nieco za krótką ale treściwą, dobrą lekturę.