Nie pozdrawiam, Ethan recenzja

„Nie pozdrawiam, Ethan” to książka przy której miło spędziłam czas.

Siedmioletni Ethan, z niecierpliwością wyczekuję nowych sąsiadów, w końcu na jego ulicy ma się wprowadzić chłopczyk w jego wieku. Niestety spotyka go wielkie rozczarowanie, kiedy chłopczyk okazuje się być kolejną dziewczynką na osiedlu. Pomimo wspólnych zainteresowań Ethan i Rachel zaczynają się nienawidzić, ale piszą też do siebie listy, w których nie brakuje złośliwości. Czy na ostatnim roku na uczelni może się coś zmienić ?

To nie pierwsza książka, którą czytałam tej autorki, ale chyba dopiero druga. Koniecznie muszę przeczytać więcej, ponieważ bardzo podoba mi styl pisania Whitney.

Rachel to niepoprawna romatyczka, która szuka miłości jak z książki. Dosłownie jest zainteresowana każdym, kto choć trochę okazuje jej zainteresowanie. Jest też trochę przerażająca pod względem wysyłania liścików do potencjalnych chłopaków przed pierwszą randką. Ethan mimo, że na początku zgrywa nie zainteresowanego Rachel, spełnia jej każde oczekiwanie co do randek. Choć sam siebie oszukuje, to przez małe gesty które robi dla Rachel widać jak bardzo mu zależy. Właściwie to oboje się oszukują, że nic dla siebie nie znaczą. Oczywiście między nimi pojawia się zgrzyt, ale to już sami musicie przeczytać.

Dobrze się bawiłam, przy ich potyczkach słownych, które w niektórych momentach doprowadzały mnie do śmiechu.

Książka jest napisana z dwóch perspektyw, z jej i jego, przez co poznajemy spostrzeżenia obu bohaterów, w książce są również rozdziały w przeszłości, gdzie Rachel i Ethan są jeszcze dziećmi.

Naprawdę fajna książka, polecam.