Nie otwieraj drzwi recenzja

Anna jest policjantką i samotną matką. Policjantką została za sprawą ojca, jednak po latach ma z nim niewielki kontakt. Anna, pracując w zawodzie, widziała już wiele. Nie przypuszczała jednak, że jeden ze skazańców wyjątkowo ją sobie upatrzy i że odważy się zagrozić stróżowi prawa.

Bohaterka opisuje swoje życie prywatne i zawodowe. Obserwujemy ją podczas prowadzenia spraw, podczas przesłuchań, czy podczas codziennej pracy na komendzie. Poza pracą opiekuje się swoim synem, który przechodzi okres buntu. Jest samotną kobietą z dzieckiem i jakoś sobie radzi bez wsparcia ze strony partnera, ale jej życie miłosne nie należy do najbardziej udanych.
Anna działa skutecznie i doprowadza sprawy do końca, ma nosa do tych rzeczy. Dużo też pracuje i w pracę ucieka, kiedy ma kryzys.

Książka podzielona jest na części. W obu dużo się dzieje i trzeba się do tego przyzwyczaić. Anna ma kilka spraw do rozwiązania i bardzo szybko przeskakuje z jednej na drugą. Część pierwsza kończy się dość zaskakująco.

W drugiej skupiamy się głównie na morderstwie dwóch kobiet, z tego samego środowiska, przemocy domowej i zaginięciu, przez co historia jest bardziej stonowana a sprawy bardzo do siebie zbliżone. Dodatkowo obserwujemy, jak bohaterka mierzy się z traumą, po wydarzeniach z pierwszej części, jak wydarzenia te odbiły się na jej życiu zawodowym i jak psychicznie to na nią wpłynęło. Anna musi mierzyć się z krzywymi spojrzeniami ze strony współpracowników i dziwnym zachowaniem syna.

Książkę szybko się czyta, tekst jest prosty, nie ma nagłych zwrotów akcji, bardzo dużo się dzieje i autorka przechodzi od jednego do drugiego wydarzenia dość szybko. Bohaterka ma problemy psychiczne i z niechęcią się z nimi mierzy. Nie tylko wydarzenia z pracy mają wpływ na jej psychikę, ale także wczesne macierzyństwo, rozwód, czy relacje z rodzicami.
Historia płynie raczej spokojnym rytmem, nie czuć żadnych emocji bohaterów, nie czuć napięcia czy niepewności mimo brutalnych zbrodni. Zdecydowanie tego mi brakowało. Anna podchodzi służbowo do tematu, przedstawia fakty i rozwiązania prowadzonych spraw. Na zakończenie pierwszej historii autorka wprowadziła element zaskoczenia i tym lekko wzbudziła niepokój.