Nie opuściłem cię recenzja

Jedna chwila potrafi zniszczyć spokojną codzienność. Ból wypala od środka i zdaje się, że wszystko skończone, że nigdy nie będziemy szczęśliwi. Łzy i smutek przysłaniają cały świat. Gdyby tak można było w szczelnej puszce zamknąć wszystkie rozczarowania i niepowodzenia... Ale przecież nawet w najciemniejszej godzinie pozostaje wybór i droga przyszłości. Zmiana zawsze jest możliwa i nigdy nie wiemy co przyniesie nowy dzień. Odnajdywanie siebie to przygoda do końca dni.

Spokojne życie zmącone dramatycznymi zdarzeniami. Emocje głęboko zepchnięte na dno serca doskwierają. Anna przyjmuje to co ofiaruje los i życie z dnia na dzień, ale nadchodzi moment, że trzeba się rozliczyć z przeszłością. Porzucić ciążący bagaż i dać się ponieść fali życia. Wyjeżdża tam gdzie szum morza daje ukojenie i przywołuje szczęśliwe chwile oraz tęsknotę za tym co utracone. Przenika samotność pośród wielu spraw.

Tomasz Brewczyński zabiera nas w subtelną podróż pełną życiowych emocji. Na końcu wędrówki pozostawiając z ważnym przekazem.
Powieść obyczajowa otulajaca nadzieją i ciepłem, które oplatają niczym puszysty kocyk. Ociekająca wrażliwością i wzruszeniami.
O sile miłości, tęsknocie, poszukiwaniu siebie i nowej drogi spełnienia. Uwiedzie fabułą, dostarczy wielu przeżyć. Rozterek i pragnień.
To historia o utracie i sposobach na radzenie sobie z pustką po kimś kto był, a teraz uporczywie go nie ma. Porusza tematy uniwersalne i głęboko ludzkie.

Życiowe drogi. Tysiące ścieżek i korytarzy. Jedne wybieramy sami, na inne kieruje nas los. W życiu nie ma przypadków, jest przeznaczenie, które krok po kroku nas prowadzi. Każda sytuacja, każda osoba pojawia się w naszym życiu w jakimś celu. Kształtują nas te spotkania, czy tego chcemy, czy nie. Zamieniają szarą rzeczywistość w kolorowe chwile i zmieniają nasze życie bezpowrotnie. Jedni zostają na zawsze, drudzy odchodzą, pozostawiając rozdzierający ból.
Pośród codzienności odwiedza nas dobre i złe, ale to my naszą postawą i myślami popychamy to koło życia, aby dalej się obracało z optymizmem i odnawianymi nadziejami, aby w końcu dotarło do nas to na co zasługujemy. A zasługujemy na najlepsze.
Wystarczy wyjść z pudełka wspomnień i poddać się prawdziwym emocjom. Poczuć szczęście pomimo życiowych przeciwności.

Odnajdziecie w tej opowieści wiarę , że warto czekać na to co wciąż przed nami. Z każdej trudnej sytuacji jest wyjście, a miłość to najpiękniejsze co możemy podarować drugiemu człowiekowi.

Polecam bardzo. Czytajcie!