(Nie)odnalezione recenzja

Czas depresji jest złym czasem, od którego chciałoby się uciec, ale nie ma gdzie; chory jest w nim zamknięty, przegnieciony przeszłością, teraźniejszością i bez perspektyw przyszłości. W czasie tym niewiele się dzieje; przeżycia monotonnie obracają się koło tych samych wątków: beznadziejności, poczucia winy, lęku przed katastrofą itp.

Autor: Antoni Kępiński

"(NIE)odnalezione", to historia, która jest podzielona na cztery intrygujące części. Każda z nich wprowadza czytelnika w mroczny ponury nastrój, a wraz z nim wzrasta ciekawość, stopniowo zaspakajana kolejnym rozdziałem oraz niespodziewanym, szokującym zakończeniem. Namiętnie śledząc przebieg choroby głównej bohaterki oraz późniejszych jej konsekwencji. Historia oparta na kanwie jednego najgorszego nieprzyjaciela człowieka, który jest niewidoczny i może obrać za cel każdego z nas. Podstępny, stopniowo niszczy poczucie własnej wartości, zbierając śmiertelne żniwo. Depresja, schizofrenia, zaburzenia psychotyczne, trauma- bo o tym właśnie mowa.






Autorka przedstawiła historię, która dostarczy wielu emocji, które wraz z każdą stroną wzrastają. Początkowe współczucie, które wzbudziła we mnie autorka zaczyna powoli zmieniać swój kierunek na inne tory emocji. Pojawia się wiele pytań, które podczas czytania zadawałem sam sobie. Większość z nich została bez odpowiedzi, ponieważ ciężko jest postawić się w sytuacji, z którą nie miało się bezpośredniego kontaktu. Moje wywody byłyby tylko czysto teoretyczne. Jednak zapewniam was, że u każdego z was pojawi się to samo pytanie.

Czy zbrodnia popełniona w stanie największej emisji choroby może zostać wybaczona? Pozostawiona bez kary i jaka ewentualna kara byłaby sprawiedliwa?

Cała historia zaczyna się w momencie kiedy po raz kolejny do dziecięcego szpitala psychiatrycznego trafia główna bohaterka. Diana nastolatka, która odlicza dni do zakończenie terapii, a dokładniej sześć ostatnich dni pobytu w szpitalu. Otoczona opieką i ogromną miłością przybranych rodziców, którzy są wstanie poświęcić wiele dla swej podopiecznej, snuje swoje plany na przyszłość. W nich znajduje miejsce dla Gabriela, kilka lat starszego chłopaka, którego poznała w szpitalu. Między dwójką nawiązuje się bardzo szybko przyjaźń. Zwierzając się ze swojej przeszłości zawiązują nieoficjalny pakt, by nigdy nie wrócić do miejsca w którym obecnie się znajdują. Dzięki tym zwierzeniom dowiadujemy się wiele ciekawych informacji dotyczących postaci. Mamy jasno określone podłoże psychologiczne. Dające nadzieję, że dziewczyna ma szansę na w miarę normalne życie.

Życie jednak dość szybko weryfikuje plany co do Diany. Jej życie totalnie się posypało, a ciężar życia spowodował, że jako pełnoletnia trafia ponownie do szpitala psychiatrycznego lecz tym razem o zaostrzonym rygorze. Wraz z nią pojawia się pewna tajemnica, której skrupulatnie strzeże. Luki w pamięci, otumanienie lekami, brak chęci współpracy utrudniają wyjaśnienie pewnych dramatycznych okoliczności. Rozwiązanie tej nietypowej zagadki przypada Adamowi Kowalowi, który początkowo nie jest świadomy jak "ta rytunowa" sprawa ma głębokie korzenie. Te dotkną nawet najbardziej twardego czytelnika, opornego na wstrząsające przeżycia.

Jak wspominałem na samym początku- historia, którą przedstawia A.E Szumska jest intrygująca, wciągająca i zaskakująca. Doświadczamy bogatej palety emocji. Początkowo niewinnych, wzbudzających współczucie, dające nadzieję. Te jednak szybko zostają odrzucone i przechodzą na zupełnie inny poziom.
Z każdą stroną brudzimy nie tylko swoje ręce ale i umysł, odkrywając drogę życia jaką obrała główna bohaterka Diana wraz ze swoim przyjacielem. Doświadczając jednej z najcięższych zbrodni, której ofiarami są małe dzieci. Zaglądamy za kulisy nielegalnego biznesu, który wzbudza obrzydzenie.

Książka porwała mnie w pełni, dając wiele powodów do zastanowienia się nad pewnymi kwestiami.
Pomimo natłoku negatywnych emocji, można w treści dostrzec pewne źródło nadziei. I czujne oko czytelnika z pewnością je wyłapie. Autorka porusza wiele tematów, z którymi wiele osób zmaga się w swoim życiu. To sprawia wrażenie, że mamy do czynienia z autentyczną historią, pełną dramaturgii i ludzkiego cierpienia, które jest nieodzownym elementem życia.

Na temat książki można napisać jeszcze wiele ciekawych słów- najprościej jednak po nią po prostu sięgnąć!

Nie pozostaje nic jak podziękować autorce za tę niecodzienną podróż po ludzkiej psychice i wyczekiwać kolejnej książki, po którą z pewnością sięgnę!