Obserwatorka recenzja

Moja recenzja jest recenzją przedpremierową.

Może zacznijmy od tego czemu właściwie nie dałam pełnych 10 gwiazdek?
Książka jak najbardziej zasługuje na wysoką ocenę. Niestety odjęta gwiazdka reprezentuje to jak bardzo
pierwsze 100 stron mnie zniechęcało do lektury. Nie mogłam się odpędzić od przekonania, że praktycznie nic się nie dzieje. A do tego miałam wrażenie, że ktoś pomylił się w gatunku książki i zamiast romans wpisał dreszczowiec.
Choć działo się dużo, pierwsze strony nie zachęcały mnie do spędzania popołudnia z tą książką.

Jakie było moje zdziwienie gdy odkryłam, że dalej nie jest już w świecie książki tak kolorowo jak na początku mi się wydawało.
Pojawiły się pierwsze intrygi i problemy.

Nagle coś się zmieniło i pochłonęłam to co zostało (czyli ponad 200 stron!) w jeden dzień! A nawet mogę szczerze przyznać, że w kilka godzin - co mi się nie zdarza.
Przejdźmy do tego co najważniejsze.

Poznajemy Izę oraz Arka.
Od początku książki towarzyszy nam jeszcze tło, jakim jest niepokojąca historia Justyny Wójcik, która w bardzo podejrzany sposób straciła życie. Choć nikt nie chce tego przyznać - mało kto wierzy w przypadek tego zdarzenia.

Książka jest bardzo ciekawa i nieprzewidywalna.
Porusza bardzo ważne tematy chorób psychicznych oraz uzależnień, ponieważ główna bohaterka pochodzi z tzw. patologicznej rodziny. Rodziny poddatnej na uzależnienia i wpadanie w kłopoty.
Pewnego dnia dziewczyna znajduje różę. Białą różę na wycieraczce przed domem. Karteczka przywiązana do łodygi potwierdza, że jest ona prezentem dla niej. Nikt się nie pomylił.
Kwiat budzi w Izie strach i bezsilność. Ktoś chce jej śmierci.

Czy coś grozi naszej bohaterce? A może jednak to tylko głupi żart? Co te białe piękne kwiaty mają wspólnego ze śmiercią?

Pamiętaj żeby zastawiać okna, bo może akurat w tej chwili jesteś obserwowany...

Książkę otrzymałam z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl

*Jeśli zastanawiasz się czy warto przeczytać tą historię to mówię tak! Warto. I nie ma sensu zrażać się początkiem ;) *