Zadra recenzja

No i nie wyjaśniła się sprawa napadu na żonę komisarza, na co miałam nadzieję! Czyli będzie dalszy ciąg historii komisarza Grossa, po który pewnie sięgnę, chociaż jestem już nim trochę znużona. Kryminały tej serii są dobre, choć mroczne i przeładowane duchowymi rozterkami komisarza. Niestety, książki Roberta Małeckiego mają to do siebie, że zapomina się ich treść zaraz po przeczytaniu. Tak miałam z serią o Benerze i tak też jest z serią o Grossie. Poprzednie części czytałam w 2019 i 2018 roku i poza tym, że komisarz ma żonę w śpiączce a syn go nie chce znać- niewiele z nich pamiętałam. Nie udało mi się przypomnieć tego, dlaczego Otręba popełnił samobójstwo, mimo przekartkowania „Wady”. A są do tego nawiązania w treści. Pewnie było o tym w „Skazie' a tej niestety już nie mam. Być może książki z serii trzeba czytać jedna po drugiej, choć wychodzą jedna na rok. (Małecki to nie Mróz!).

Plusami książki są piękne, nastrojowe opisy przyrody, (aż chce się odwiedzić Chełmżę, jej lasy i jeziora), sympatyczny bohater bez nałogów (rzadkość) lecz po przejściach (sztampa) i dobrze nakreślona akcja.

Minusy: zakończenie przekombinowane, trochę naciągane. Znów nie będę pamiętała, kto zabił i dlaczego. Wspomniane już rozterki duchowe komisarza i odwiedzanie w hospicjum żony w śpiączce ciągnące się przez trzy tomy są nad wyraz nużące. No i chodzenie z grypą i narażanie siebie i innych na utratę zdrowia (a może i życia w przypadku wspomnianej żony w hospicjum)- irytujące. Zwłaszcza w obecnych czasach. Nie jest to żadne bohaterstwo, lecz głupota. Zawsze tak uważałam, lecz byłam w tym sądzie odosobniona. Panująca obecnie obrzydliwa "wuhanka" może będzie miała ten jeden plus, ze chorzy ludzie pozostaną w domu i nie będą narażać innych a pracodawcy nie będą zmuszać ich do pracy. To tak na marginesie. Podsumowując- książka dobra, ale sztucznie rozciągnięta. Niedomknięcie wątków, aby skłonić do przeczytania następnego tomu- irytujące. Mimo całej sympatii do komisarza Grossa- czuję się trochę zrobiona w bambuko.