Nie bój się recenzja

To już siódmy tom z cyklu w którym detektyw D.D Warren prowadzi dochodzenie. Poprzednie części na tyle mnie zaciekawiły, że z ciekawością sięgnęłam po kolejny tom. Niestety, tym razem bardzo się rozczarowałam. "Nie bój się", okazało się bardzo nudne i z licznymi wadami, które przeszkadzały w delektowaniu się lekturą.

Jedną z głównych postaci jest Adeline Glen. Kobieta ma za sobą traumatyczną przeszłość. Wydarzenia z dzieciństwa sprawiły, że teraz pracuje jako psychoterapeutka. Dodatkowo cierpi na rzadką mutację genową, która charakteryzuje się brakiem odczuwania bólu. Ten problem jest bardzo mocno naświetlony przez autorkę, czyniąc z niego niezwykle ważny element fabuły. Podczas gdy jeden ze zmysłów został wyłączony, inny nie daje o sobie zapomnieć. Adelain jest bardzo wrażliwa pod względem psychologicznym, co objawia się nadmierną troską o siostrę. Kobieta odsiaduje wyrok dożywotniego pozbawienia wolności za morderstwo, którego dokonała jako czternastoletnia dziewczynka ( ?! ).

Książka posiada wiele niewiarygodnych historii. Oczywiście długość wyroku jaki otrzymała nieletnia, staje pod znakiem zapytania, ale również zachowanie D.D. Warren po wypadku jakiemu uległa podczas akcji, ma mocno uszkodzony bark. Jej cierpienie nie pozwala na wykonywanie podstawowych czynności, takich jak wstawanie z łóżka, ubieranie czy przytulenie trzyletniego dziecka. Jednak bierze czynny udział w śledztwie oraz prowadzi samochód. Jest poddawana dość kontrowersyjnej psychoterapi prowadzonej przez Adelajdę, jednocześnie zajmuje się kryminalnym dochodzeniem, w które jej psychoterapeutka jest zamieszana.

Inną wadę tej książki stanowi nudna fabuła bez jakiego kolwiek napięcia emocjonalnego. Wiele sytuacji jest powtarzana i wałkowana na okrągło, powodując znużenie i chęć przerwania czytania.

Powieść jest okraszona wieloma obrazami brutalnych czynów i bezsensownych scen. Trudno zgadnąć skąd główna bohaterka wzięła słoiki zawierające fragmenty skóry zanurzone w formalinie.

Całość oceniam bardzo nisko i po przeczytaniu, czuję się bardzo zawiedziona. Liczyłam na finałowe rewelacje, ale się na nie nie doczekałam. Zakończenie okazało się bowiem, bez pomysłu i bardzo dziwne. Najlepszą stroną okazała się okładka, barwna i z zastanawiającym obrazkiem.

Czy odradzam? Nie.
Czy polecam? Również nie.