Rozdzielone serca recenzja

Sięgając po "Rozdzielone Serca", miałam spore oczekiwania. Seria Górska Katarzyny Rzepeckiej bardzo mi się podobała, dlatego liczyłam na równie angażującą historię. Opis zapowiadał romans osadzony w malowniczej, choć surowej górskiej scenerii, z bohaterami doświadczonymi przez życie i motywem przeznaczenia. Brzmiało obiecująco. Niestety, już od prologu coś zaczęło mi zgrzytać.
Największym problemem tej powieści jest dla mnie jej przesadność. Absurd goni absurd i ściga się z kolejnym. Niektóre wydarzenia są tak mało wiarygodne, że trudno było mi uwierzyć w tą historie. Zwłaszcza jak przeczytałam o wydarzeniach jak doszło do tego, że dziewczyna musiała zająć się siostrzenicą i wydarzeniach to poprzedzających.
Chemii między bohaterami po prostu nie poczułam. Maddeline jest pełna emocji, targają nią różne uczucia, ale Grayson? To ściana, od której dziewczyna się odbija. Oczywiście, miał być zamkniętym w sobie wdowcem, ale jego postawa była dla mnie zbyt chłodna, by uwierzyć, w jego płomienne uczucia. Relacja między nimi zdawała się jednostronna – Maddie czuła coś więcej, a Grayson…? Trudno powiedzieć.
Motyw przeznaczenia zawsze mnie ciekawi, ale tutaj został przekombinowany. Czerwona nić losu miała być piękną metaforą, jednak fabularnie sprawiała wrażenie na siłę komplikowanej.
Górska miejscowość miała w sobie potencjał – malownicze krajobrazy, dzikie zwierzęta, surowy klimat – to mogło być mocnym atutem. Niestety, zamiast poczucia swojskości i uroku małej społeczności, otrzymałam nieprzyjazną wioskę, pełną nieprzyjemnych ludzi. Miejsce, które miało być azylem dla Maddie i Charlotte, wydawało się wręcz wrogie.
Podsumowując, "Rozdzielone Serca" miały potencjał, ale dla mnie zostały zbyt mocno przekombinowane. Liczyłam na historię pełną emocji i ciepła, a dostałam chaos i relację, której trudno było kibicować. Jest to jednak wyłącznie moje zdanie. Wy możecie mieć inne, więc czytajcie :-)

#rozdzieloneserca #katarzynarzepecka #romans #literaturaobyczajowa #czytamzkdmybooknow #czytambolubię