I care about you recenzja

Nie raz zdarzają nam się takie książki, które to nie my wchłaniamy, lecz one to robią z nami. I tak się zdarzyło ze mną i powieścią Huberta Ejsmonta.
Oj dawno, dawno mnie tak nie wciągnęła książka. W taki sposób, że nie było wokół mnie nic więcej, tylko opowieść...
Panie Hubercie, dziękuję, bo to było dla mnie cudne doświadczenie.

To taka historia, która już zawsze będzie mi się kojarzyła z 2:00 w nocy, na zegarku.

I care about you to powieść, która powinna być i wydaje mi się, że jest bliska introwertykom. Opowiada o chłopaku, szesnastoletnim Harrym, który chodzi do szkoły, ale nie jest szkolną gwiazdą. Nie, nie tym razem. To introwertyk, który stojąc z boku obserwuje innych, od czasu do czasu zdarzy mu się zamienić kilka zdań z innymi.
Znam to trochę ze swoich doświadczeń, więc ta optyka jest mi bliska. Jesteś, ale tak jakby nie do końca widoczny, nie na tyle przebojowy by skupiać wokół siebie dużo uwagi.
Bohater uwielbia matematykę, która w powieści jest trochę jego adwokatem w relacjach z kolegami z klasy. Gdy już udaje mu się odrobinę dość do głosu i wejść w swoje środowisko, poczuć się potrzebnym, a raczej stać się zauważonym.

NadchodziBO-OM,pandemia, która zamyka wszystkich w domach.

Ta historia to po części powiedziałabym retrospekcja dla nas wszystkich, te doświadczenia są za nami. Zamknięcie, izolacja, osamotnienie i przedefiniowanie priorytetów.

Osamotnienie. To część tej historii i Harry'ego, który został sam ze sobą. Początkowo ta samotność przychodzi mu z łatwością, przyjemnością. Później staje się coraz trudniejsza, coraz bardziej nieznośna, do głosu dochodzi chęć bycia potrzebnym, znalezienia swojego miejsca w grupie.

A to jest trudne, gdy wszystko stało się cyfrowe, przeszło w wirtualia. Brak bezpośredniego kontaktu z drugim człowiekiem.

I wtedy śni mu się ona, dziewczyna z przeszłości. To spotkanie wybudza w nim uczucia, które gdzieś w sobie schował, zakopał.

A wraz z nimi nadzieja i prośba o pomoc...

Czy wierzysz, że sny niosą ze sobą wiadomości dla drugiej osoby?


....
To sensualna opowieść, gdzie łączy się rzeczywistość i sen. Samotność i nadzieja na bycie potrzebnym. A także głębokie wejście w uczucia bohatera, właściwie można mieć wrażenie, że patrzy się oczami bohatera na to, czego doświadcza. Mnie to bardzo bliskie, bo zobaczyłam, że nie tylko ja tak odbieram to, co wokół mnie.