Płoń dla mnie recenzja

Płoń dla mnie to urban fantasy, które jest doskonałym połączeniem magii i humoru. Od razu przenosimy się innego świata stworzonego przez duet o pseudonimie Ilona Andrews. Jak odnajdzie się czytelnik w świecie, w którym włada magia, chociaż niewiele on się różni od naszego? Jakie moce czekają na nas w Płoń dla mnie? Czego możemy się spodziewać po szalonej rodzinie głównej bohaterki? Przekonajmy się razem w pierwszym tomie serii Ukryte Dziedzictwo!

Wszystko zaczęło się od pewnego eksperymentu i wyjątkowego serum, które miesza w genach i sprawia, że rodzi się moc. Choć substancja została już zakazana, magia jest przekazywana z pokolenia na pokolenie, przez co ważne jest dobieranie odpowiednich partnerów. W wielu przypadkach przestaje liczyć się miłość, najważniejsza jest chłodna kalkulacja i troska o moc. Początkowo mogłoby się wydawać, że mało istotne, w końcu czy telekineza jest aż tak ważna w życiu? Potrafimy poradzić sobie bez tego. Ale moc ma różne oblicza, możemy kontrolować zwierzęta, strzelać płomieniami, wykrywać kłamstwa, emocje, czytać w myślach, zwalniać i zatrzymywać czas… Ogranicza nas tylko wyobraźnia, bo genetyka zrobiła swoje. Mogłoby się wydawać, że w Płoń dla mnie świat jest inny, to pierwsza zmyłka, na którą możemy się naciąć. Wydarzenia dzieją się w równoległym świecie, a każdy magiczny może też mieć normalny zawód, jak Nevada, która wraz z rodziną prowadzi firmę detektywistyczną. Chcesz sprawdzić, czy partner Cię zdradza? A może ubezpieczyciel musi sam się przekonać, czy naprawdę spłonął Ci dom i potrzebujesz tych kilka milionów odszkodowania? Nevada się tym zajmie raz, dwa! Ukrywa swój talent przed nimi, przez co czytelnik nie może się doczekać, aż pozna tajemnicę. W wyniku pewnych okoliczności główna bohaterka dostaje trudne zlecenie bez możliwości odmowy. Czas na wiele poświęceń i niebezpieczną grę, w której tylko jeden jest wygrany. Na nieszczęście, aby wykonać zadanie, musi zacząć współpracować Szalonym Roganem, aroganckim chłopakiem z niezwykle potężną mocą. Jaką Nevada skrywa tajemnice? Czy postawi wszystko na jedną kartkę? Gdzie leży granica między odwagą a szaleństwem?

Jeśli myślicie, że Płoń dla mnie to kolejna książka z nudnymi bohaterami, to jesteście w błędzie! Nevada to kobieta petarda, wie, czego chce, nie da sobie w kaszę dmuchać. Jest odważna, gotowa na wiele poświęceń, ale… Nie zna umiaru i ma zdolność do wpakowywania się w tarapaty. Jeśli lubicie humor w książkach i pełne skrzącego się napięcia rozmowy, gry słowne, to trafiliście na doskonałą historię. Mam ochotę wnioskować nad nowym gatunkiem: fantastyka komediowa, do której mogłaby zaliczyć się Aneta Jadowska. Dawno nie uśmiałam się tak podczas czytania książki, która z ram gatunkowych powinna raczej mieć skomplikowany świat niż pełno żartów. Uwielbiam takie zaskoczenia. Do tego kotła pod tytułem „urban fantasy, które musisz przeczytać” dodajmy barwnych bohaterów. Nevada jest kobietą, którą inspiruje, a zarazem uczy się na błędach. Gryzie, drapie, krzyczy, ale jest w niej wiele wrażliwości i ma dobre serduszko. Szalony Rogan to mistrz sarkazmu, żartów w punkt i chłodnego planu działania. Obydwoje mają swoją misję, grają do jednej bramki, a jednak między nimi pojawia się chemia.

Warto zaznaczyć, że Płoń dla mnie to niesamowita przygoda, poszukiwania i gonitwa. Misja jest najważniejsza pod słońcem, a my jako czytelnicy nie będziemy mieć ani chwili na nudę. Ilona Andrews nie bierze jeńców, porywa nas w wir przygody i dopiero na koniec tomu pyta: chcesz jeszcze? A wtedy ja krzyczę najgłośniej: i to na wczoraj chcę drugi tom! Nie wiem, kiedy historia się skończyła. Nagle zamknęłam książkę, wróciłam do świata bez magii, bez humoru, bez Nevady… Ostrej jak brzytwa, bezkompromisowej bohaterki, której MUSZĘ poznać dalsze losy. Nie ma tu dróg na skróty, jest przygoda, a tej bardzo potrzebowałam. Serdecznie Wam polecam!