Nekroskop recenzja

Nagi mężczyzna uniósł długi, pokryty chromem pręt, z jednej strony ostry jak igła, z drugiej zakończony drewnianą rączką. Pochylił się nad ciałem i przyłożył ostry koniec do nabrzmiałego brzucha, w zagłębieniu pępka. Nacisnął z całej siły. Ostrze zagłębiło się w trupa. Wydęte wnętrze wypuściło gazy zbierane od czterech dni, kiedy to nastąpiła śmierć. Z sykiem wyleciały w górę, w kierunku twarzy nagiego mężczyzny..
Nekromancja – to forma praktyk magicznych, w której czarujący – nekromanta – przyzywa duchy zmarłych w celu poznania przyszłości. Słowo nekromancja pochodzi od greckiego – martwy. Jednakże od średniowiecza zwyczajowo łączy się nekromancję z Magią Ziemi oraz przyzywaniem demonów. Obrzędy neoromantyczne często nazywa się eksperymentami. W fantasy, nekromancją nazywa się ożywianie zmarłych i zamienianie ich w tzw. nieumarłych, służących ożywiającemu. Fikcyjni nekromancji zwykle dążą do zostania liczem – jednym z potężniejszych nieumarłych.
(http://pl.wikipedia.org/wiki/Nekromancja)
Brian Lumley jest najsławienistszym autorem, który stworzył sagę o wampirach. Pisarz ten otrzymał przydomek ‘Ludlum horroru’, ze względu na kontynuację dzieł H.P. Lovecrafta. Jego powieści obsadzone są w świecie fantastycznych fascynacji i nawiązują do mitologii Cthulhu. Początkowe jego książki bazowały na opowiadaniach Lovecrafta, dopiero po napisaniu Nekroskopu odniósł wielki sukces i postanowił dzieło to kontynuować, tworząc coraz to nowsze cykle. Pomysł na Nekroskop zrodził się z powodu marzenia autora, jakim to była możliwość posiadania daru, umożliwiającego mu kontakt ze swoim zmarłym ojcem.
Bohaterem Nekroskopu jest Harry Keogh, posiadający szczególne zdolności do zjawisk paranormalnych, odziedziczone po babce i matce. Zdolności te początkowo wykorzystuje przy trudnościach w szkole, lecz później porozumiewanie się ze zmarłymi staje się przydatne do własnych celów. Działa on w tajnym wywiadzie, który to zrzesza ludzi obdarzonych paranormalnymi mocami. W radzieckim odpowiedniku wydziału działa Borys Dragosani, który to jest nekromantą, a jego zdolności są przydatne przy pracach w rządzie. Najczęściej jednak są one bardzo bezwzględne i często nieludzkie. Potrafi on posłużyć się wnętrznościami ludzkimi, by móc odczytać myśli drzemiące w umyśle ofiary. Zdatność tą uzyskał dzięki wpływowi wampira, który spoczywa w grobie i przekazuje sekrety wampirów Borysowi, w zamian za przywrócenie go do życia. Pewnego dnia drogi Borysa i Harrego się krzyżują..
Nekroskop zapoczątkował cykl książek, składający się z pięciu tomów. Nekroskop stał się książką kultową; jest to z pewnością najbardziej znana seria opiewająca mit wampiryczny oraz zjawisko nekromancji. Jednak w książce tej mit wampiryzmu ukazany jest w nieco innym stylu – wampir spoczywa w ziemi, początkowo pragnąc zemsty na tych, którzy go tam uwięzili, chce wyrównać rachunki z tymi, którzy przyczynili się do jego doli. Jest on doskonałym źródłem wiedzy znającym prastare tajemnice, gdyż za życia władał potworną magią. Borys sprawił, że bestia zapragnęła opuścić miejsce, w którym spoczywała. Skutecznie pomaga mu w tym Borys, któremu wyznaje sekrety wampirów.
Książka zachwyca bogatym doborem treści, dostosowanych do biegu wydarzeń. Opisy wydarzeń są dosadne i okrutne, sprawiają, że możemy dokładnie odczuć każdy bezwzględny ruch oprawcy. Dodatkowo balansujemy między sferą ziemską, a przekazem z zaświatów, co również doskonale kreuje wyobraźnię. Książkę czyta się właściwie jednym tchem, jedyne, co może nużyć, to przesyt informacji dotyczących poszczególnych wywiadów, ale sądzę, że dotyczy to raczej osób, które nie przepadają za wątkami historycznymi. Książka wciąga nas świat wampirów i zdarzeń paranormalnych pochłaniając nas całkowicie. Gwarantuję, że jak zdobędziecie tą pozycję, to ciężko będzie się od niej oderwać.