Nawiedzenia. Historie prawdziwe recenzja

"Uważamy za pewnik, że istnieje życie po śmierci i wiemy, że pewnego dnia znowu zobaczymy tych, którzy odeszli przed nami"
~~~
Zjawiska paranormalne, jakkolwiek to źle nie zabrzmi, interesowały mnie od dawnych lat. Już jako dziecko byłam zafascynowana życiem pozagrobowym i tym, że możemy być świadkami duchowej aktywności. Czytając tego typu artykuły natrafiłam także na postacie Eda i Lorraine Warrenów, których obecnie raczej już ciężko nie kojarzyć. Jednocześnie też uwielbiam filmy z cyklu "Obecność" i "Annabelle" głównie przez powiązanie z tymi ludźmi. Tym razem wracam do nich z książką, którą już czytałam w 2019 roku, ale do tego czasu zdążyło wyjść więcej tytułów z tej serii wydawniczej, że ucięłam sobie jednocześnie reread i maraton.
"Nawiedzenia. Historie prawdziwe" to książka w której przede wszystkim autor skupia się na przedstawieniu zjawisk paranormalnych, zaobserwowanych na cmentarzach, a przede wszystkim na cmentarzu Union w Nowej Anglii, które było jednym z miejsc, do których Warrenowie często wracali. Historie te, wzbogacone komentarzem najsłynniejszych badaczy tego typu spraw, mają sprawić, że poznamy lepiej naturę duchów i zjaw. Przypomnieć, że my także możemy spotkać byty na swojej drodze.
Powiem tak, książka nie była tragiczna. Widziałam wielokrotnie dawane najniższe możliwe oceny, czego w sumie nie rozumiem. Ta książka nie miała być powieścią grozy. Nie miała czytelnika wystraszyć, ani serwować rozbudowanych fabularnie scen jak z filmu gore. Myślę, że to jest główny problem i po książki Warrenów sięgają ludzie nie zainteresowani zjawiskami paranormalnymi, a ludzie którzy szukają horroru. Tu go nie ma, ale też nie miało go tu być. Czy książka spełnia swoją rolę? Oczywiście! Mamy tutaj zarówno przedstawienie historii nawiedzeń i spotkań z duchami, jak i wyjaśnienie ze strony Eda i Lorraine. Czy jest ona warta maksymalnej oceny? Zależy dla kogo. Według mnie to taki porządny środeczek. Doceniam zestawienie dwóch wcześniej wspomnianych rzeczy, ale przyznam, że historie były przedstawione w taki sposób, jak znane większości interanautom creepypasty. Jak historyjki których celem ma być wystraszenie. Jednak w ogólnej ocenie uważam, że osoby zainteresowane tą tematyką mogą śmiało po nią sięgać. Jest krótka, do pochłonięcia w jeden wieczór, więc na pewno ciężko w jej przypadku mówić o straconym czasie.