Kochanie, nie rań mnie recenzja

Melody skończyła studia prawnicze i ma rozpocząć pracę w rodzinnej firmie, chociaż wcale tego nie chce. Więc po co? Żeby nie robić przykrości mamie i dziadkowi.
Doskonałym im.
Taka nieidealna ona.
Ale to nie jej świat, czuje, że tam nie pasuje. Przy rodzinie nie jest sobą, hamuje się przed mówieniem prawdy, mówieniem czego chce.
Można by pomyśleć, że mając tak młodą mamę, będą miały bardziej przyjacielskie relacje, tymczasem te są raczej chłodne, matka i córka, nawet będąc obok, są daleko od siebie.
W końcu Melody nie chce być dłużej kukiełką w rękach mamy i dziadka, chce, żeby jej życie należało do niej.
Kiedy już postanowiła rzucić stać, wspólnik dziadka przekonuje, żeby przez 2 tygodnie pracowała z jego siostrzeńcem. Tylko 2 tygodnie. A może aż?
Coś złowrogiego szepcze do nas z brzegów kartek, a może gdzieś ze środka, spomiędzy zdań. Tu chodzi o coś więcej, coś mrocznego? Jeszcze nie wiem, tajemnice jeszcze nie zostały odkryte.
Sam Rhys jest jedną wielką tajemnicą. Tajemnicą pełną ciemności. Nawet kwestia jego nazwiska od początku mnie nurtowała.
Mężczyzna jest też cholernie przystojny i...Melody od początku coś do niego przyciąga.
Dwa tygodnie życia w iluzji, schowani w bańce. Nagle bańka pęka albo może to na razie balon, z którego powoli ucieka powietrze. Tajemnice za to się mnożą, okrążają Mel. Z jednej strony Rhys, z drugiej rodzina. Kto ma więcej grzechów na koncie? I jakie to grzechy? Ciekawość rośnie coraz bardziej, autorka zasiewa w nas ziarenka, ale zanim wykiełkuje odpowiedź na pytania, to potrwa! Autorka zostawia nas z ogromem pytań i nie ma innej opcji, jak przeczytać drugi tom, kiedy tylko się ukaże.
Moje zainteresowanie zostało utrzymane i bardzo jestem ciekawa jak się to wszystko dalej potoczy.
Wydaje mi się, że w tej książce nie ma schematów, przynajmniej w większości, a Mel mimo wszystko, chociaż zdawało się, że daje sobie wejść niektórym na głowę, nie jest słodką idiotką.
Może i niektóre fragmenty są trochę irracjonalne, ale mi to nie przeszkadzało. Dodatkowo, książkę czyta się przyjemnie, jest wciągająca. Nawarstwiające się tajemnice robią swoje, podsycają naszą ciekawość!
Myślę, że jest naprawdę dobrze, tym bardziej jak na debiut!