Gdyby drzewa mogły mówić recenzja

“Drzewa kryją prawdę, której lepiej byłoby nigdy nie poznać”

Hubert Malek w swojej powieści „Gdyby drzewa mogły mówić” zaprasza nas do opuszczonej, mgliste i niepokojącej krainy, gdzie mrok i gęsta atmosfera tworzą tło dla tej intrygującej opowieści. To książka, która wciąga czytelnika w mroczną otchłań emocji i tajemnic, pozostawiając go z dreszczem na plecach.

Styl pisania autora wznosi się ponad zwyczajność. Już na początku powieści tworzy ciężką i duszną atmosferę, która towarzyszy czytelnikowi przez całą książkę. Mrok wchłania go, a opisane przez autora pejzaże i okoliczne lasy stają się jak czujni strażnicy tajemnicy. Przyroda jest w tej opowieści nie tylko tłem, ale pełnoprawnym aktorem, który skrywa swoje własne sekrety.

Książka ta nie stroni od ukazania trudnych emocji i psychologicznych konfliktów głównego bohatera. Jego życie rozpada się na naszych oczach, a poczucie winy i rozpacz skłania go coraz częściej do sięgania po alkohol. Autor w subtelny sposób ukazuje jego walkę z własnymi demonami, co czyni jego postać jeszcze bardziej realistyczną i poruszającą.

„Gdyby drzewa mogły mówić” to nie tylko thriller kryminalny. To opowieść o relacji między ludźmi a przyrodą, o nieuniknionym wpływie, jaki człowiek wywiera na otaczający go świat. Drzewa i lasy stają się niemymi świadkami ludzkich tragedii, a ich opisy w książce są tak sugestywne, że czytelnik ma wrażenie, iż może usłyszeć szelest liści i zapach ziemi.

Język użyty przez autora jest niezwykle bogaty. Opisy przyrody, emocji bohaterów i pejzaże są malownicze i sugestywne. Składa słowa tak, aby wywołać uczucie niepokoju i niejasności, a jednocześnie wciągnąć nas jeszcze głębiej w historię.

Autor nie tylko eksploruje ciemną stronę natury, ale także przemyślanej psychologii postaci. Zagmatwane tropy, nieoczekiwane zwroty akcji i zakulisowe rozgrywki policyjne prowadzą przez labirynt tajemnic. Z pewnością jest to trzymająca w napięciu powieść, w której nie brakuje emocji i napięcia, która zagłębia się w najciemniejsze zakamarki ludzkiej duszy i nie opuszcza czytelnika nawet po zakończeniu lektury.