Nasz ostatni dzień recenzja

Ogólna ocena tej książki to 5gwiazdek na 5. Podobało mi sie to że książka byla podzielona i wiedziałam co ktoś pomyślał, co chcial zrobić, w przeciwieństwie do innych książek gdzie wiem tylko o głównym bohaterze. Dużo sie działo nie było że dużo opisów, myśli, podobało mi się to. Ogólnie książka była o dwóch chłopcach, którzy byli w nie najlepszej sytuacji, rodzice oraz siostra Rufusa i Rufus wjechali autem do wody i tylko jemu udało sie wydostać ,matka Mateo zmarła przy porodzie, zaś ojciec leżał w śpiączce w szpitalu. Rufus lubił jeździć na rowerze, mieszkał u rodziny zastępczej i miał kilku kumpli. Mateo lubił czytać książki, słuchać odgłosów planet, nie byl zbyt lubiany, miał tylko jedną koleżankę, która miała juz dziecko a jej chłopak zmarł. Mateo był bardzo szczupły i nosił okulary i można powiedzieć, że nigdy nie żył tak jak w dniu, w którym dowiedział się że umrze(ale to chyba normalne). Bohaterzy na początku nic o sobie nie wiedzieli, poznali się przez aplikację „moj ostatni przyjaciel" i bardzo sie polubili, aż w końcu przyznali, że są w sobie zakochani. Mimo tytułu w głębi serca miałam nadzieję że jednak „prognoza śmierci" się myliła i chłopcy przeżyją, jednak tak sie nie stało, mateo wstał szybciej od Rufusa i chciał tylko zrobić herbate... Rufus bardzo to przeżył, ale wiedział, że on tak czy siak też dzisiaj umrze, więc postanowił odwiedzić ojca Mateo, a chwilę później wszedł na jezdnie. Utwór naprawdę sprawił, że zaczęłam myśleć co ja bym zrobiła na ich miejscu. Trudno jest mi zapomnieć o tej książce. Nie wiem co moge jeszcze napisać, ale napiszę moje ulubione cytaty: „To nie śmierci powinien się człowiek bać, lecz tego, że nigdy nie zacznie żyć.”, „Lepiej żyć, marząc o śmierci, niż umierać, marząc o wiecznym życiu.”, „Całe lata żyłem bezpiecznie, żeby zapewnić sobie dłuższe życie, i tyle z tego mam. Dotarłem do mety, nie biorąc udziału w wyścigu.”. Nigdy jeszcze nie pisałam recenzji książek dlatego moze nie wyszło to najlepiej, al się starałam :))))))))