Więzi Krwi - Przysięga recenzja

Przyjaźń jest tą relacją między ludźmi, która pozwala przetrwać trudne chwile, chociażby za sprawą szczerej, pokrzepiającej rozmowy lub po prostu zwykłego wsparcia lub porady. Osoby pozbawione tego pozostają same i trudniej im przetrwać stresogenne sytuacje, co jeszcze bardziej wpływa na jakość ich działania. Już sama obecność kogoś bliskiego podbudowuje i poprawia nastrój, co może przynieść później pozytywne efekty.

Zarys fabuły

W książce spotykamy Cassidy, która jest zabójczynią, a także córką mistrza gildii trudniącej się tym zajęciem. Pewnego dnia dziewczyna musi uciekać, gdyż jest podejrzewana o ojcobójstwo i ścigana, a także wyznaczono za nią nagrodę. Niestety dziewczyna wpadła w na grupę orków i gdyby nie pomoc rycerzy zakonu Elieen tej potyczki, by nie przeżyła. Następnie została zdradzona przez dwóch tych bohaterów, jednakże szczęśliwie Kyle, trzeci z nich stanął w obronie jej oraz ich kodeksu ratując ją przed swymi towarzyszami. Niemniej całe zdarzenie przyciągnęło straże z pobliskiej miejscowości i zostali przez nie schwytani. Z więzienia uwolnili ich przyjaciele Cass, którzy na wieść o całym wydarzeniu wyruszyli jej pomóc i wszyscy razem udali się do ciotki dziewczyny, która dzięki swemu majątkowi mogła dość dobrze wesprzeć finansowo Cass i jej towarzyszy. Kto stoi za zabiciem jej ojca? Jak potoczą się dalsze losy bohaterów i jakie czekają ich przygody? Co się jeszcze wydarzy i jak zakończy się ten tom? O tym w książce ,,Więzi krwi. Przysięga” autorstwa Emilii Kolosy.

Przyjaźń i wyjątkowość Cass

Autorka za sprawą swej powieści pokazała czym tak naprawdę jest przyjaźń i jakie może mieć znaczenie dla skrzywdzonego człowieka. Pomoc, którą ofiarowali jej ci, którzy za nią wyruszyli jest oczywiście bardzo ważna, ale duchowe wsparcie jest jeszcze silniejsze, gdyż w ich obecności wreszcie mogła choć przez chwilę odpocząć, czy uwolnić również emocje podczas szczerej rozmowy. Bez nich cały czas musiałaby uważać i udawać kogoś kim nie jest, a na dłuższą metę to, by ją wykończyło, dlatego też trzeba pamiętać o tym, że samotność, a do tego brak bliskich znajomych może doprowadzić do nieszczęścia. Natomiast postać Cass wyróżnia pozycję na tle innych, gdyż mamy tu do czynienia z małą, rudą, a do tego wredną i krnąbrną dziewczyną. Tych cech raczej się nie spotyka w powieściach o podobnej tematyce. Mi osobiście Cassidy przypomina Małą Mi z Muminków tylko w wydaniu dla dorosłych, za co od razu ją polubiłem.

Podsumowanie

Książkę czytało mi się z przyjemnością i dużym zaciekawieniem, dzięki nieprzewidywalności poczynań głównej bohaterki. W tym przypadku mamy do czynienia z fantasy, ale takim, które wywoła u czytelnika wiele emocji, w tym śmiechu dzięki zachowaniu Cass. Dodatkowym atutem są grafiki przedstawiające bohaterów znajdujące się w tekście, a także przedstawione herby poszczególnych gildii oraz słownik znaczeniowy imion głównych postaci, znajdujące się z tyłu książki. Okładka zdecydowanie pasuje do treści powieści, a dzięki swej pięknej kolorystyce przykuwa wzrok potencjalnego odbiorcy. Gorąco polecam tę pozycję wszystkim chętnym poznać tę piękną, a za razem niebezpieczną historię dotyczącą grupy wyjątkowych zabójców, którzy sprawią, że nie będzie mogli oderwać się od tej opowieści i to pomimo jej dosyć sporego gabarytu.

Za egzemplarz do recenzji dziękuję autorce Emilii Kolosie.