Najsłabsze ogniwo recenzja

Obu panów Małeckich Jakuba i Roberta ogromnie cenię i choć ich twórczość jest z dwóch różnych biegunów to zarówno jeden i drugi potrafi zatrzymać czytelnika w biegu, zmusić do refleksji i dostarczyć rozrywki na wysokim poziomie. Do dziś nie udało mi się znaleźć odpowiedzi na pytanie, czy panów łączą jakieś więzy pokrewieństwa, bo zbieżność nazwisk w hermetycznym świecie literackim wydaje się nieprzypadkowa.

Robert Małecki to specjalista od mocnych opowieści, gdzie przemoc i zbrodnia stają w szranki ze spokojem i sprawiedliwością. Każda jego książka to historia o ludzkich słabościach, niezrealizowanych ambicjach i traumach z którymi przychodzi zmagać się jego bohaterom często przez całe życie.
"Najsłabsze ogniwo" to portret pozornie szczęśliwej rodziny, żyjącej w dostatku i cieszącej się swoim towarzystwem. On jest poczytnym pisarzem (o przedziwnym nazwisku Warot, którego do ostatniego rozdziału nie byłam w stanie zapamiętać), który z żoną i dwójką dzieci żyje spokojnie na przedmieściach Torunia. Jednak ten spokój zostaje zakłócony pod koniec lata, kiedy to znika bez śladu brat głównego bohatera oraz jego dziewczyna. Policja prowadząca śledztwo szuka odpowiedzi na pytanie co się stało z dwójka młodych ludzi. przyglądając się uważnie ich najbliższym. Wiele wskazuje na to, iż to Warot jako ostatni widział tę dwójkę, co powoduje że staje się on przedmiotem zainteresowania śledczych. Aby dowieść swojej niewinności robi wszystko aby odkryć prawdę. Im głębiej jednak kopie, tym więcej rodzinnych tajemnic wychodzi na światło dzienne.
Kłamstwa, przemilczenia i niedopowiedzenia sprawiają iż obraz zgranej i ufającej sobie rodzinie jaki miał w głowie rozpada się na kawałki. Prawda okaże daleka od ideału.

Warsztat Roberta Małeckiego, sprawia iż książkę czyta się z zapartym tchem. Świetnie utkana intryga, nieoczywiste postacie z których każda ma coś na sumieniu skutecznie przykuwają uwagę czytelnika. Dlatego tak trudno pogodzić mi się z faktem, iż tak świetnie zapowiadająca się zagadka ma tak miałki i bezbarwny finał. Bo zakończenie "Najsłabszego ogniwa" rozczarowuje i razi bylejakością. Niestety wpływa to znacząco na moją ocenę tej powieści. Mogło być rewelacyjnie ale wyszło średnio.