Najlepsze chwile w życiu recenzja

 Słodko-gorzki obraz życia kobiet po 60-ce. Dałam się porwać tej powieści chyba od pierwszej strony i czytałam z niesłabnącym zaciekawieniem do samego końca, a książka jest dosyć gruba, bo ma ponad 500 stron. Kiedy skończyłam, zastanawiałam się co mnie tak zafascynowało w historii zwykłych kobiet i ich zwykłego życia i doszłam do wniosku, że to chyba ta zwyczajność dała mi poczucie czegoś wyjątkowego, bo czyż dzisiaj każdy nie stara się o to, żeby czymś się wyróżnić i nie być jak cała reszta i czyż autorzy powieści nie starają się napisać czegoś, o czym jeszcze nikt inny nie pisał? A tu niespodzianka - Maeve Haran postanowiła napisać piękną i ciepłą powieść o tym jak wygląda życie kiedy jest się już w mocno średnim wieku i nie ma się już złudzeń, że świat należy do nas.
Cztery główne bohaterki zdecydowanie różnią się od siebie i mają odmienne życiowe problemy, ale wszystkie łączy silna przyjaźń i pozytywne podejście do życia. Przez książkę na zmianę przebija dawka poczucia humoru i smutek z powodu tego, co już dawno stało się częścią przeszłości. Podobało mi się to, że bohaterki przedstawiono w bardzo ludzki sposób – muszą stawić czoła wielu przeciwnościom, spotykają ich wesołe i tragiczne momenty, niespodzianki i rozczarowania. Jak w życiu.
Książka może skłonić wielu do przemyśleń nad życiem, ale podejrzewam, że osoby, które są na tyle młode, że jeszcze do nich nie dociera, że młodość kiedyś się skończy mogą szybko się znudzić.
Ja żałowałam, że nie mogłam spędzić więcej czasu z bohaterami i żałuję również, że takie mało reklamowane pozycje dostają często niskie oceny w internecie.