Najlepsza przyjaciółka recenzja

Czym jest dla was przyjaźń? Relacją ważniejszą czasami niż miłość? A może cudownym, wzajemnym porozumieniem opartym na szczerości? Uczuciem nie znającym barier i przełamującym stereotypy? Związkiem, w którym jeden zawsze może liczyć na drugiego? Pewnie dla każdego z nas, oznacza ona trochę coś innego. Jest to na pewno relacja, której poszukujemy w swoim życiu, chcąc mieć w kimś wsparcie, ramię do wypłakania, czy też towarzysza spacerów i życiowych eskapad. I cudowne jest to, że motyw przyjaźni pojawia się także w literaturze. Pani Joanna Jax opowiada w swojej najnowszej książce o relacji trudnej, momentami skomplikowanej, której nie szczędził ani los, ani czas. Macie zamiar przeczytać „Najlepszą przyjaciółkę”?

Beata Liwarowska przyjeżdża w 1962 roku do Warszawy, by uczestniczyć w pogrzebie swojej przyjaciółki. Agata Witrymska zginęła w niejasnych okolicznościach, ale Beata nie potrafi zrozumieć wrogości jej męża i córki do siebie. Próbuje z nimi rozmawiać, ale Piotr wręcza jej tylko plik listów swojej żony, pisany do Beaty.

Warszawa w 1932 roku jest miastem podzielonym. Bogaci i biedni koegzystują ze sobą, ale ich światy nie przenikają się zbytnio. Na Czerniakowie żyją sami ubodzy, pełno w tej dzielnicy złodziei i prostytutek i rzadko który z mieszkańców ma jakąś pracę. Beata Liwarowska i Agnieszka Konopka trzymają się razem, a ich największym marzeniem jest wyrwanie się z tej dzielnicy. Ich jedyną szansą jest edukacja, dlatego z ogromną radością przyjmują finansowanie ich nauki w gimnazjum od Pani Witymskiej. Korepetytorem dziewczynek zostaje jej syn- Piotr. Pomiędzy nim, a Beatą rodzi się prawdziwe uczucie, jednakże wybuchająca wojna zmienia wszystko i Piotr zostaje mężem Agnieszki.

Beata, czytając listy swojej przyjaciółki, nie tylko przypomina sobie swoje dzieciństwo i młodość, ale odkrywa tajemnice Agnieszki, które sprawiają, że zaczyna wątpić w ich przyjaźń. Kiedy na jaw wychodzi ostatni sekret jej przyjaciółki, Beata wie, że będzie musiała stawić czoła swojej przeszłości, walcząc jednocześnie o swoją przyszłość… Czy jednak nie jest już za późno?

„Najlepsza przyjaciółka” to lektura, która wciąga od pierwszej strony i nie sposób się od niej oderwać. Autorka nie boi się poruszać trudnych tematów, niezwykle realnie opisując zawiłe ludzkie relacje, osadzone dodatkowo w trudnych przedwojennych, a potem wojennych czasach. Na szczególną uwagę zasługuje pokazanie barwnej epoki przedwojennej, z podziałami klasowymi, pełnej sprzeczności i zawiłości społecznych. Dodatkowo jest to książka niezwykle emocjonalna, wyciskająca momentami łzy rozpaczy i bezradności, ale też pokazująca, że silne więzi są w zasadzie nie do rozerwania, pomimo trudnych przeciwności losu i skomplikowanych czasów. Z całego serca książkę polecam😊