Cztery pory lata recenzja

Kilka tygodni temu dotarła do mnie debiutancka powieść Renaty Górskiej pt. "Cztery pory lata". Musiała niestety odleżeć swoje na półce, bo miałam trochę wcześniejszych zobowiązań, ale doczekała się na swoją kolej - bo w końcu kiedy czytać książkę z takim tytułem jak nie w samym środku lata? Zagłębiłam się więc w świat bohaterów tej powieści i z każdą kolejna kartką miałam coraz mocniejsze wrażenie, że znam bohaterkę książki od zawsze i, co ważniejsze, świetnie rozumiem motywy, które nią kierują...


Ale po kolei. Główną bohaterką książki jest Kornelia, nazywana Nelą - dobiegająca 30-tki singielka (niektóre osoby z jej otoczenia używają bardziej dosadnego określenia "stara panna"), pracująca w księgarni, mieszkanka starej willi leżącej w pobliżu niewielkiego miasteczka gdzieś na południu Polski. Nela ma brata Stacha (mamusia jest wielbicielką "W pustyni i w puszczy"), bratową Justynę (typowa małomiasteczkowa businesswomen), nastoletnią bratanicę Pamelę, emerytowanych rodziców oraz trzy serdeczne przyjaciółki. Gosia, Dorota i Iga to szczęśliwe (mniej lub bardziej) żony i matki i takiego samego szczęścia życzą również Kornelii. Ale nie kończą na życzeniach - starają się pomóc również bardziej konkretnie i wyszukują coraz to nowych kandydatów na dozgonnego towarzysz życia dla Kornelii. Adresatka tych zabiegów nie podchodzi do ich działań zbyt entuzjastycznie ale żeby nie robić dziewczynom przykrości poddaje się i od czasu do czasu umawia się na randkę, jednak jak się później okazuje są to znajomości zupełnie chybione. Również Piotr, ostatni "protegowany" przyjaciółek po kilku miesiącach obiecującej znajomości zostaje przez Nelę odrzucony - pozostaje jednak problem, jak powiedzieć o tym rodzinie i dziewczynom... Wszyscy bowiem polubili tego przybysza z Warszawy i Kornelia zdaje sobie sprawę, że tym razem nie pójdzie jej tak łatwo. Tymczasem los jakby chciał jej pomóc - ze zdobytych przez pracującą w ratuszu Gosię informacji wynika, że przez parcelę na której stoi rodzinny dom Kornelii ma przechodzić autostrada a Piotr jest w jakiś sposób związany z tym projektem. A to dopiero początek kłopotów, które spadają na Nelę i jej bliskich tego upalnego lata...

Z własnego doświadczenia znam urok życia w niewielkich społecznościach, gdzie wszyscy się znają, wszystko o sobie wiedzą, a najczęstszą rozrywka jest obgadywanie bliźnich. W takim środowisku każdy kto się wychyla pod jakimkolwiek względem staje się łakomym kąskiem dla miejscowej opinii publicznej. A Nela nie zakładając rodziny i odrzucając kolejnych kandydatów na męża (mało ważne, że większość z nich to była chodząca porażka) jest wymarzonym tematem do plotek. I nie jest ważne, że to inteligentna, młoda kobieta, mająca swoje pasje i zainteresowania, oddana i szczera przyjaciółka - wszystko blednie wobec braku męża. Trochę to pesymistycznie wygląda ale książka nie jest broń Boże jakimś "smętnym romansidłem" - wręcz przeciwnie pełno w niej zabawnych sytuacji (ach, ten Jerry, miejscowy Casanova...), jest odrobina sensacji (z bombą domowej roboty w roli głównej) i przede wszystkim jest przyjaźń, która zwalczy wszystkie przeciwności.
Serdecznie polecam jako lekturę na letnie popołudnie ale i na inne pory roku też.