Nikt nie musi wiedzieć recenzja

Tylko on, telewizor i bateria tequili. Tak Hubert Meyer postanawia spędzić swój trzynastodniowy urlop. Ten plan się jednak nie powiedzie. Nieznajoma kobieta zaczyna nękać go dziwnymi esemesami, a wkrótce potem niezapowiedzianą wizytę składają mu zaprzyjaźnieni policjanci razem z prokurator Weroniką Rudy. Pół roku wcześniej jeden z funkcjonariuszy zastrzelił Japę, niebezpiecznego gangstera. Żeby ocalić policjanta przed grożącą mu karą, Meyer ma sporządzić ekspertyzę która, skieruje śledztwo na lewe tory. Śmierć Japy zostałaby wtedy uznana za gangsterskie porachunki. Potrzebna jest jednak „przykrywka”, zastępcza sprawa, nad którą śledczy będą oficjalnie pracować. Wybór pada na morderstwo w Mosznej, gdzie na drodze prowadzącej do zamku porzucono zmasakrowane ciało młodego chłopaka. Kiedy Meyer i Rudy próbują odkryć tożsamość sprawcy, ten dokonuje kolejnych zbrodni. Śledczy przesłuchują kolejnych świadków. Trop wciąż się urywa. Za murami starego zamku aż buzuje od konfliktów. To będzie najtrudniejsze i najbardziej ryzykowne śledztwo w całej karierze Meyera.
.
Za egzemplarz dziękuję @wydawnictwomuza oraz @katarzynabonda i za możliwość jej przeczytania. Jest to, któryś tam tom z kolei, bodajże siódmy, z Hubertem Meyerem. Wcześniejszych nie czytałam, więc ciężko mi się wypowiedzieć czy były dobre czy złe ale ta? No niestety coś nie pykło. Jak inne serie mi się podobały tak ta jakoś nieszczególnie. Dialogi były dla mnie bez sensu, a wszystko kręciło się wokół alkoholu. Główny bohater Hubert Meyer też nie pokazał się z dobrej strony, ponieważ wszystko robił mozolnie i powoli, błądził po omacku szukając poszlak w śledztwie. Miałam wrażenie, że jest to człowiek, który był blisko wieku emerytalnego, bo co chwila narzekał, męczył się i brak mu było tej iskry śledczego. Przecież inny na jego miejscu miałby ten wigor, by szukać sprawcy i coś by robił. A tu? Aż szkoda gadać. Część opisów według mnie była tu zbędna, a niektóre akcje zbyt przekombinowane. Nie poczułam nic czytając tą historię, pomimo tego, że uwielbiam kryminały.Mamy tu trzy sprawy, które trzeba rozwiązać, a ja pogubiłam się, która jest która, i tak naprawdę nie wiem czy zostały rozwiązane. 😂 Więc albo ja jestem za głupia na tą książkę, albo autorka napisała ją by napisać. Całość tak mi się dłużyła, że docierając do ostatniej strony, naprawdę odetchnęłam z ulgą. Sama nie wiem co mam wam jeszcze o niej napisać, wiernym fanom autorki na pewno się spodoba, lecz mi do gustu nie przypadła i niestety ale na razie spasuje z książkami tej autorki.