Ocean na końcu drogi recenzja

Neil Gaiman jest autorem, którego raczej nie trzeba przedstawiać. Nawet ci, którzy nie mieli jeszcze okazji zaznajomić się z jego twórczością, kojarzą niektóre spośród napisanych przez niego utworów. Do niedawna sama należałam do tego grona, jednak w końcu nadszedł czas na to, aby to zmienić. Tym sposobem w moje ręce trafił „Ocean na końcu drogi”.

Wprawnemu czytelnikowi, z rezerwą w postaci wolnego czasu, wystarczy zaledwie jedno popołudnie na przeczytanie wspomnianej powieści. W końcu to tylko około stu siedemdziesięciu stron. Jednak ładunek treści, jaki w sobie zawierają, jest tak ogromny, że niejedno tomiszcze mogłoby zostać urażone.

Cała książka to nic innego, jak wspomnienia mężczyzny, który w myślach przenosi się do czasów swego dzieciństwa. Dzieciństwa, które obfitowało w wiele przedziwnych wydarzeń. Wydarzeń zapoczątkowanych przez… górnika opali, który wynajmował jeden z pokoi w domu rodzinnym głównego bohatera. Przypalone grzanki na śniadanie, wyczekiwany egzemplarz komiksu, brak samochodu na podjeździe i trup na tylnym siedzeniu auta przykryty niebieskim kocem z sypialni dziecka. Brzmi intrygująco? To jeszcze nie koniec! Wizyta na farmie Hempstocków dopiero przed nami, spotkanie z Lettie – jedną z najbardziej tajemniczych postaci w tej powieści – także.

„Ocean na końcu drogi” to jedna z tych historii, o których nie można zbyt wiele napisać, żeby niczego nie zdradzić. Wystarczy jedno, użyte przez nieuwagę słowo, by popsuć przygodę przyszłym czytelnikom. Każda strona tej niepozornej książki jest w stanie totalnie zaskoczyć. W trakcie lektury mogłam spodziewać się niemalże wszystkiego. Nie mogłam być pewna tego, co już wiem i kompletnie nie byłam w stanie wyobrazić sobie tego, co jeszcze przede mną. Bardzo rzadko trafia się na takie powieści. Przynajmniej ja nie miałam wcześniej zbyt wielu tego typu sytuacji, dlatego utwór Gaimana najzwyczajniej wyrzucił mnie z kapci.

Oczywiście nie jest to tylko opis fantastycznych przygód zakończonych morałem. To także nie bajka, w której księżniczka, po serii niefortunnych i niebezpiecznych przygód, ląduje w ramionach księcia, by żyć długo i szczęśliwie. „Ocean na końcu drogi” skłania do refleksji, do rozmyślań na temat przyjaźni, miłości, utraty bliskiej osoby, poświęcenia oraz wpływu dzieciństwa na nasze dorosłe życie.

Wbrew temu, co mógłby sugerować tytuł oraz oprawa graficzna książki, „Ocean...” nie jest raczej powieścią dla dzieci. To dojrzała literatura dla dorosłych i starszej, dojrzałej młodzieży. Gaiman wciąga w wyimaginowany przez siebie świat i nie wypuszcza z niego aż do ostatniej strony. Po jej przeczytaniu czujemy się, jakby wyrwano nas z głębokiego i realistycznego snu. Jakbyśmy wynurzyli się z głębin na powierzchnię wód oceanu.