Detektyw na pustyni recenzja

Pamiętacie Ture Sventona? Tak, tak, tego detektywa ze Sztokholmu na latającym dywanie. Pisałam o nim niedawno. Właśnie powrócił w najnowszej książce i zaraz udał się w kolejną podróż. Daleko, bardzo daleko – aż na pustynię, w odwiedziny do swego przyjaciela Omara. Tyle że zupełnie nieoczekiwanie nasz bohater został wplątany w nową detektywistyczną przygodę. A wszystko zaczęło się od „psysiów”. To znaczy … od „ptysiów”.

Dla Sventona dzień bez ptysia to dzień stracony. Zamierza wziąć w podróż większą ilość tego smakołyku i dlatego udaje się do pana Hjortrona, producenta lodówek. W firmie dowiaduje się, że inżynier wynalazł „Arktykę”, cudowne urządzenie chłodnicze, które może pomieścić wprost nieoczekiwane ilości jedzenia. Trzeba przyznać, że na pustyni, daleko od sztokholmskiej cukierni, taki sprzęt to prawdziwy skarb. Jest jednak ktoś, kto wietrzy wielki interes. Groźny przestępca Wilhelm Łasica, któremu znów udało się zbiec, nie próżnuje i wykrada „Arktykę”. Czy Sventonowi i tym razem uda się go złapać i oddać w ręce policji? W dodatku Omarowi ktoś skradł wielbłąda.



Wyśmienita powieść detektywistyczna, w której obok Sventona ważną rolę odegrają również dzieci. Lektura już dla 5-latków. Są nieoczekiwane zwroty akcji, jest dreszczyk emocji, niebezpieczeństwa – wszystko w odpowiednich dawkach dla najmłodszych. Åke Holmberg opowiada niespiesznie. Wszystko poukładane, bez udziwnień, efektów specjalnych na siłę, bez przemocy, z humorem. Czyta się naprawdę znakomicie. Książka pełna uroku – bardzo się cieszę, że pojawił się kolejny tom. O ile pamiętam, przed laty ukazał się jeszcze „Ture Sventon w Sztokholmie”. Mam nadzieję, że i tę książkę przypomni nam wydawnictwo, bowiem jest naprawdę trudno dostępna.

Detektyw na pustyni to siedemnasty tom w ramach serii Mistrzowie Ilustracji. Polski wizerunek detektywa stworzyła Anna Kołakowska. Myślę, że dla wielu dzieci ta twarz, z charakterystycznym haczykowatym nosem, będzie się kojarzyć z dzieciństwem.