Zboczeńcy na tronie recenzja

"Zboczeńcy na tronie" Jerzego Beskidzkiego to zbiór ciekawych historii o ludziach będących na tak zwanym świeczniku. Autor zagląda (a my razem z nim) do sypialni różnych władców. Dla nikogo nie jest to dziwne, bo ludzie zawsze chętnie podglądają innych. Nie jest ważne co u siebie w domu, ale to, co jest u sąsiada. Taka już jest ludzka natura, że lubimy zaglądać w życie innych, a gdy odkrywamy coraz bardziej ciekawe sekrety, to tym bardziej mamy z tego satysfakcję. Najbardziej nas ciekawi to, co ukryte w czterech ścianach domu.

Przykładów erotomanów i seksoholików zasiadających na tronie jest bardzo dużo w historii. A pewnie byłoby jeszcze więcej gdyby wcześniej znano media. Trudniej byłoby wtedy cokolwiek ukryć, bo zawsze ktoś by coś wyśledził. W tamtych czasach nie było zbyt wielu rozrywek, więc pewnie dlatego seks był jedną z najlepszych, zwłaszcza dla możnych.
Zdrady, romanse i podboje miłosne od zawsze budziły sporą sensację, a gdy dotyczyło to osób z wyższych sfer, to każdy chciał poznać co pikantniejsze szczegóły. Do tej pory nic tak dobrze się nie sprzedaje jak ekscesy seksualne i wielkie skandale. A im większa władza, tym większy upadek moralny, a z tym wiążą się także też tragedie osobiste.

Niektórzy władcy dobrze są znani ze swoich wybujałych temperamentów, wszyscy wiedzą o Henryku VIII i jego żonach, o Kleopatrze i Cezarze, o szalonym Neronie, ale chyba żaden ród nie zasłynął tak, jak Włosi: Medyceusze, Sforzowie i Borgiowie, którzy znani są z trucia, kazirodztwa i mordowania swoich przeciwników.
W książce znajdziemy niemal całą paradę różnej maści dewiantów i zboczeńców, którzy zostawili swój ślad w niechlubnej historii.
"Zboczeńcy na tronie" to dość zabawna książka, chociaż oparta na faktach i zapiskach kronikalnych, lecz co niektóre fragmenty można traktować tak na pół gwizdka, bo nie da się tego już sprawdzić, a może tak być, że kronikarz ze złości coś tam naskrobał i wymyślił, żeby zrobić na złość swemu władcy. Dlatego pewnie o niektórych władcach pisano więcej złych rzeczy a o innych wręcz wcale. Takim sposobem wokół niektórych władców rosła coraz bardziej otoczka wielkiego zboczeńca i erotomana.
Mnie najbardziej zaskoczył fragment o kardynale, który został papieżem...

Autor te podejrzane pikantne sekrety z życia mniej lub bardziej znanych władców i możnych przekazuje w ciekawy sposób, czyta się książkę lekko, niemal jak powieść sensacyjną.
I chociaż ciekawość może nie jest najważniejszą cechą, to i tak zachęcam do lektury tej książki. Warto poznać intymne tajemnice królów i innych możnych Europy.


Za możliwość poznania tej książki dziękuję Pani Edycie z Wydawnictwa RM.