Żniwiarz. Tom 3. Trzynasty księżyc recenzja

"Trzynasty księżyc" to trzecia część opisująca przygody Magdy i Feliksa. Ciężko stwierdzić, o czym tak naprawdę była. Przez pół książki bohaterowie zastanawiają się, czy można ufać swojemu najgorszemu wrogowi, czy jest on w dalszym ciągu wrogiem, czy może już przyjacielem, czy mówi prawdę, a może znów chce wszystkich zabić. Druga połowa obejmuje walkę z różnymi demonami, co w poprzednich częściach było fascynujące, ale ile razy można czytać o tym samym. Niby jakieś nowe ze 2-3 stwory się pojawiły, ale cała fabuła opiera się na opisach walki, rozmyślaniach i kłótniach. Zdecydowanie mi się to już przejadło.

Cały pomysł powiązania akcji z mitologią słowiańską był naprawdę super. Z wykonaniem niestety trochę gorzej. Mam wrażenie, że autorka sama nie miała do końca pomysłu na tę część. Było mało właściwej akcji, a bohaterowie walczyli z demonami non stop, nie mieli czasu na posiłek ani na sen. Istoty nadprzyrodzone stają się coraz bardziej aktywne, nie sposób wyjść z domu, żeby nie natknąć się na nawiego. Magda i Feliks mają pełne ręce roboty. Podejrzewają, że są jedynymi żniwiarzami na świecie, a na ich barkach spoczywa ciężar bezpieczeństwa całej ludzkości.

W poprzedniej części chwaliłam wprowadzenie nowych bohaterów, którzy bardzo ubarwili akcje. W "Trzynastym księżycu" również mamy nowe postacie, które jednak są nijacy. Tosia jest głupiutką nastolatką, która nie odróżnia dobra od zła i nie ma pomysłu na siebie ani na swoje życie. Wanda jest żniwiarzem, któremu nie chce się działać. Jest wygodnicka i najchętniej leżałaby na kanapie i pachniała. Irytowały mnie okropnie te postaci.

Jedyne, co podobało mi się w tej części to Pierwszy. Tylko on mówił z sensem, tylko on miał jakiś plan działania i wiedział, co robi. Był z jednej strony arogancki, a z drugiej strony niezwykle zabawny. Idealny czarny charakter. Bardzo podobał mi się motyw wspólnych polowań Magdy i Pierwszego. Był to chyba jedyny aspekt tej historii, który mi odpowiadał.

Cały cykl przygód Magdy i Feliksa jest bardzo nierówny. Mamy do czynienia z pewnego rodzaju sinusoidą. Pierwszy tom był dla mnie średni, drugi zdecydowanie mnie wciągnął i do tej pory wspominam go najlepiej, trzeci kompletni mi się nie podobał i jak dla mnie jest najgorszy. Słyszałam dużo dobrych opinii o tej serii, niestety się zawiodłam. Zostały mi dwa tomy i raczej je przeczytam, nie lubię pozostawiać niedokończonych serii, ale miałam większe oczekiwania co do tych książek.