Na Ostrym Ogniu recenzja

"Świat jest jak płyta gramofonowa, która nigdy nie przestaje się kręcić."
~~~
O książce Elizabeth Acevedo jeszcze niedawno było całkiem głośno. Przyjemna dla oka okładka, ciekawy opis, który wskazuje na tematykę książki i wiele dobrych opinii sprawiło, że sama chciałam sięgnąć po ten tytuł. Czy faktycznie było tak dobrze, jak wspominali inni? Tego dowiecie się w następnej części mojego wywodu :)
Zacznijmy jednak od fabuły. Główną bohaterką "Na ostrym ogniu" jest Emoni, nastoletnia dziewczyna z ogromną pasją do tworzenia wspaniałych potraw. Nikt, poza nią, nie ma takiego daru do dobierania składników, aby potrawy przywoływały nawet najbardziej odległe wspomnienia. Mimo to, w drodze do spełniania marzeń przeszkadza jej wiele rzeczy. Dziewczyna ma małą córeczkę i jako młoda matka, musi liczyć się z ograniczeniami. Nieciekawa sytuacja finansowa również nie polepsza sytuacji. Na całe szczęście, Emoni ma w swoim otoczeniu ukochaną Bunię oraz przyjaciółkę, które w każdej chwili są gotowe pomóc jej pokonać przeciwności losu.
Powiem tak, spodziewałam się czegoś lepszego. Cała książka jest naprawdę bogata w tematy, które warto by było bardziej rozwinąć. Jest to w końcu młodzieżówka, więc problemy w liceum, nastoletnia ciąża, średnia sytuacja finansowa czy wybór studiów są wątkami, które zaciekawią potencjalnego młodego odbiorcę, mogącego znaleźć w tych sytuacjach siebie. Niemniej jednak, uważam, że wszystko to zostało potraktowane trochę po macoszemu. Dodatkowo główna bohaterka, jak i jej rodzina i przyjaciółka reprezentują społeczeństwo czarnoskórych. Na pewno każdy z nas wie, z jakimi problemami mogą się zmagać takie osoby. Temat rasizmu w końcu nie jest nam obcy. Jednak sytuacje tego typu występowały w całej powieści naprawdę rzadko, co praktycznie nie pokazuje wagi problemu. Fabuła? No taka sobie. Bardzo prosta, wszystko można przewidzieć, przez co ma się wrażenie, że jest ona niedynamiczna. Styl pisania pani Acevedo był całkiem przyjemny, co oczywiście jest plusem i sprzyja lepszemu przyjęciu w odbiorze.
Mam mieszanie uczucia co do niej. Z jednej strony mnie zawiodła, bo spodziewałam się czegoś dużo lepszego, ale z drugiej jest to przyjemna młodzieżówka, rozrywkowy zapychacz czasu i w dodatku bardzo lekki. Z pewnością może się spodobać swojej docelowej grupie odbiorców, jednak nie polecam nastawiać się na nie wiadomo jakie cuda.